Τι να γράψω λοιπόν, όχι πάλι τα ίδια. Κάτι παλιό, που είχα γράψει όταν έκανα την πρακτική μου. Τότε βαριόμουνα, τώρα τρέχω, αλλά το συναίσθημα είναι κάπως παρόμοιο.
Πως πέρασαν όλες
αυτές οι ώρες
Xάθηκαν
κοιτάζοντας τους διακόπτες
στους τοίχους
πίνοντας καφέ με γάλα
ανεβοκατεβαίνοντας σκάλες
βγάζοντας φωτοτυπίες
μετρώντας κρέμες στα ράφια
κρατώντας σημειώσεις
γεμίζοντας ποτήρια με νερό
βάζοντας και βγάζοντας
το σακάκι σου
πλένοντας τα χέρια σου
σκουπίζοντας τα χέρια σου
γράφοντας αναφορές
που κανείς δε θα διαβάσει
Kανείς δε θα στις επιστρέψει
τόσες ώρες
2 σχόλια:
Μου άρεσε πάρα πολύ το "έτοιμο" σου, το τέλος ειδικά με σκότωσε... Κορυφαία στιγμή έμπνευσης - άντε, ξεμπέρδευε με τη δουλειά να γράψεις κι άλλα!
Ευχαριστώ πολύ blu!!
Δημοσίευση σχολίου