Παρασκευή, Μαΐου 23, 2008

90 miles/hour

Λογαριασμοί, εκκαθαριστικά, δικηγόροι, καθηγητές πανεπιστημίου, συστατικές, τηλέφωνα, δάσκαλοι οδήγησης, επιστολές, βιογραφικά, λογιστές, συνάδελφοι, δουλειά, τηλέφωνα, υπογραφές, τεχνικοί, φεστιβάλ, συνέδρια, σχέση, ένταση στη σχέση, διάβασμα, φίλοι, φίλες, φίλες με μωρά, φίλες με μωρά που μένουν στου διαόλου το κέρατο, συνάδελφοι, συνάδελφοι που έχουν τσακωθεί μεταξύ τους, συνάδελφοι που είναι βαρετοί, μαμά, μπαμπάς, αδελφός, ανηψιός, διάφοροι -οι περισσότεροι- μου μιλάνε και πιάνω τον εαυτό μου να μην προσέχει, και πάλι δικηγόροι, έχω να γράψω στο μπλογκ κάτι χρόνια, ενοχικές κοπάνες από τη δουλειά για χαρτιά από δημόσιες υπηρεσίες, χομπς, λοκ, ρουσό και λίγο ρωλς....ξανά, βεβαιώσεις σπουδών από διάφορα μέρη, μα τι το θέλεις κι άλλο μεταπτυχιακό; δεν ξέρω δε με ενδιαφέρει, να πω ότι η μάθηση με γοητεύει ή θα φανώ πολύ ψώνιο; δήλωση στην εφορία, τηλέφωνα, όταν ακούω το κινητό μου χτυπάει νιώθω μόνο μια τεράστια κούραση, παιχνίδια εξουσίας στη δουλειά, ψεύτικα χαμόγελα στη δουλειά, ο μεταμοντερνισμός τελικά είναι μια συντηρητική ιδεολογία ή ίσως όχι, αν έχεις σπίτι σε περιοχή κάτω των 5.000 κατοίκων δικαιούσαι δάνειο πρώτης κατοικίας -εκτός κι αν η περιοχή αυτή είναι τουριστική, όταν μπαίνουμε στην ανηφορική στροφή πατάμε το συμπλέκτη μέχρι τη μέση και λίιιιγο γκάζι, δε θα μάθω ποτέ οδήγηση, δε θα περάσω ποτέ στο μεταπυχιακό, δε θα υπογράψω ποτέ για το σπίτι, τελικά δε θα μπορέσω ποτέ να συνεννοηθώ με τους εραστές μου, ποστ-ιτ παντού, χαρτιά σε άπειρες διαφάνειες, μπαίνω και σε κάτι αμφιθέατρα διαλυμένα και αναρωτιέμαι γιατί ασχολούμαι, αλλά δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ γιατί πρέπει αύριο το πρωί να περάσω από την τράπεζα και να ρωτήσω για το δάνειο, και κανείς δε μου λέει τι να ρωτήσω ακριβώς και μερικές φορές θέλω να βάλω τα κλάματα (πολύ κοριτσίστικο;) και άλλες φορές να βλέπω τηλεόραση με τις ώρες, πως μου το είπανε αυτό με το φως που φαντάζεσαι γύρω από τον εαυτό σου και ηρεμείς, δεν πιάνει, μιλάω με ταχύτητα μοτέρ, γελάω νευρικά, περπατάω βιαστικά, σηκώνομαι και φεύγω, δεν νιώθω πια υποχρεωμένη να είμαι γλυκιά με όλους -ξέρεις, απλώς δεν έχω χρόνο- μερικές φορές συμβαίνουν ΟΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.