Επιτέλους τέλος

Βαθιά εισπνοή…κρατήστε την ανάσα σας…Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά…κουράγιο, έρχονται τα Θεοφάνια…εκπνεύστε.

Επιτέλους τελείωσαν οι γιορτές. Από τις πιο ψυχαναγκαστικές καταστάσεις που βιώνουν οι άνθρωποι. Πέρα από το γεγονός ότι έχεις μερικές ημέρες άδειας, ότι μπορείς να πας κάποιο ταξίδι και ότι (για πολλούς) η δουλειά χαλαρώνει τις ημέρες των γιορτών, δεν βρίσκω τίποτα το καλό στην περίοδο αυτή προς το τέλος του χρόνου.

Έχεις περισσότερο χρόνο αλλά πρέπει να τον ξοδέψεις για να πας σε πάρτι, σε οικογενειακές συγκεντρώσεις και για να στριμωχτείς στα μαγαζιά για να ψωνίσεις δώρα. Ας πούμε ότι αυτά μπορείς να το αποφύγεις, με κίνδυνο βέβαια να φανείς αντικοινωνικός και μίζερος, αλλά ας πούμε ότι είσαι αντικοινωνικός και μίζερος και δεν ντρέπεσαι γι’ αυτό. Τα δώρα βέβαια δεν τα γλιτώνεις με τίποτα, εκτός αν πραγματικά δεν σε ενδιαφέρει καθόλου η συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους. Προσπαθώ εδώ και χρόνια να πείσω τους γονείς μου να καταργήσουμε τα δώρα μεταξύ μας, αλλά φευ.

Έστω λοιπόν ότι καταφέρνεις να γλιτώσεις δύο από τα τρία, δηλαδή να αποφύγεις τις πολλές οικογενειακές συγκεντρώσεις και τα πάρτι (αφού έχεις δει κατάματα την αλήθεια, δηλαδή ότι έχεις να περάσεις καλά σε πάρτι ρεβεγιόν καμιά δεκαριά χρόνια -αν πέρασες ποτέ καλά- και ότι όχι, δεν θα γνωρίσεις τον έρωτα της ζωής σου παραμονή Πρωτοχρονιάς). Όμως τον καταναγκασμό της ανανέωσης και της χαράς, χρειάζεται πραγματικά μεγάλη ψυχική δύναμη για τον αποφύγεις. Πρέπει να περάσεις καλά, πρέπει να σκεφτείς τι έκανες πέρσι στην ζωή σου και πρέπει να πάρεις θετικές αποφάσεις για τον καινούριο χρόνο. Πρέπει, πως το λένε. Και αν δεν θέλεις να πάρεις αποφάσεις ηρωικών αλλαγών για τον καινούριο χρόνο και δεν μπορείς να περάσεις τέ-λει-α, τότε νιώθεις και τύψεις αποπάνω. Αυτό είναι και το χειρότερο, ότι οι γιορτές σε κάνουν να νιώθεις άσχημα που νιώθεις άσχημα ή και ακόμα ακόμα, που δεν νιώθεις υπέροχα.

Άντε καλή χρονιά!