Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007
La vipora
Η έχιδνα κουλουριάζεται έντεχνα γύρω από την καρδιά σου. Η έχιδνα ζει ρουφώντας ζωή από ζωή σου. Αλλά δεν το καταλαβαίνεις. Η έχιδνα δεν ακούει τη φωνή σου, μαγεύεται μόνο από το σφύριγμα της δικής της φωνής. Η έχιδνα με διχαλωτή γλώσσα στο αυτί σου, ψιθυρίζει γλυκιές κακίες. Σηκώνει το κεφάλι της με θλιμμένα μάτια λέει πως σε αγαπάει θέλει να είστε φίλες. Δυσφορεί αν δεν πιεις το δηλητήριο της -στο προσφέρει τόσο απλόχερα. Η έχιδνα φυλάει το πιο φαρμακερό της δάγκωμα για το τέλος. Τώρα κατάλαβες.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Welcome back! Ρίξε φαρμακερό βέλος (ένα σαρδόνιο χαμόγελο) σε όποιον σε τσίμπησε..
Thanks blu!! Ακόμα δυσκολεύομαι λίγο με το χαμόγελο, αλλά μου αρέσει η ιδέα!
Την ίδια ευχή και από μένα, αν το κείμενο έχει βιωματική βάση. Ως πεζό ποίημα πάντως είναι πολύ όμορφο.
Άμμος, μου αρέσει που το είδες σαν πεζό ποίημα, γιατί και εγώ με αυτό στο μυαλό -ως μορφή- το έγραψα.
Δημοσίευση σχολίου