Το γλύψιμο πολλοί αγάπησαν, το γλύφτη κανείς. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το γλύφτη, ειδικά όταν είναι συνάδελφός σου στη δουλειά.
Καταρχάς πετάγεται συνέχεια, είτε επειδή περνάει ο γενικός (και "πρέπει να σηκωνόμαστε όταν περνάει ο γενικός" -άκουσον άκουσον) είτε επειδή χτυπάει το τηλέφωνο του προϊσταμένου και πρέπει αυτός να το σηκώσει πρώτος, με αποτέλεσμα να τον έχεις συνέχεια στο ακουστικό και στο οπτικό πεδίο και να σου χαλάει την αισθητική, υπενθυμίζοντάς σου τη γλοιώδη του ύπαρξη.
Δεύτερον είναι διπρόσωπος. Δεν ξέρω αν το κάνει συνειδητά, ή αν είναι μια έμφυτη τάση του να επικροτεί την εξουσία, αλλά όποτε βρει την ευκαιρία να κολακέψει κάποιον σημαντικό σε δημόσια συζήτηση, θα το κάνει, άσχετο αν σε διαπροσωπικές συζητήσεις τον έχει θάψει ασύστολα. Εντάξει, δεν είπαμε να θάβεις και τον προϊστάμενό σου σε όλον τον κόσμο, αλλά δεν μπορεί από εκεί που σε μένα τον περιγράφεις ως μηδενικό, σε άλλους να τον περιγράφεις ως ιδιαίτερα αξιόλογο στέλεχος... Μη πεις τίποτε βρε αδελφέ.
Τρίτον ιδρώνει και αγχώνεται. Είναι χαρακτηριστικό του γλύφτη αυτό, ειδικά όταν είναι παρόντες ανώτεροί του. Δεν μπορεί να κρύψει την λαχτάρα του να είναι αρεστός στην εξουσία. Αυτή η λαχτάρα μετατρέπεται σε κιλά ιδρώτα και σε αγωνιώδεις ερωτήσεις του τύπου "μείνατε ευχαριστημένος από την οργάνωση;". Ακόμα μια φάση που σου χαλάει την αισθητική.
Τέταρτον ο γλύφτης δεν έχει άποψη για τη δουλειά του. Αν είχε άποψη, θα συγκρουόταν με το αφεντικό του και αυτό είναι αντίθετο προς τη φύση του. Ότι είναι καλό για το αφεντικό είναι καλό και γι'αυτόν. Δεν πρόκειται να αντιδράσει σε τίποτα και δεν πρόκειται να διεκδικήσει τίποτα -άμεσα τουλάχιστον.
Πέμπτον και χειρότερο, πηγαίνει μπροστά. Αν είναι έστω και στοιχειωδώς ικανός, θα ανταμειφθεί για το γλύψιμό του. Μια μικρή ικανοποίηση για όσους πρέπει να υποστούν την παρουσία του -και ίσως την επαγγελματική άνοδό του, είναι ότι όλοι (εκτός από κάποιους λυκόφιλους που έχει -οι οποίοι αλλάζουν και ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων), ακόμα και αυτοί που τον έχουν προωθήσει, έχουν καταλάβει τι είναι.
Καταρχάς πετάγεται συνέχεια, είτε επειδή περνάει ο γενικός (και "πρέπει να σηκωνόμαστε όταν περνάει ο γενικός" -άκουσον άκουσον) είτε επειδή χτυπάει το τηλέφωνο του προϊσταμένου και πρέπει αυτός να το σηκώσει πρώτος, με αποτέλεσμα να τον έχεις συνέχεια στο ακουστικό και στο οπτικό πεδίο και να σου χαλάει την αισθητική, υπενθυμίζοντάς σου τη γλοιώδη του ύπαρξη.
Δεύτερον είναι διπρόσωπος. Δεν ξέρω αν το κάνει συνειδητά, ή αν είναι μια έμφυτη τάση του να επικροτεί την εξουσία, αλλά όποτε βρει την ευκαιρία να κολακέψει κάποιον σημαντικό σε δημόσια συζήτηση, θα το κάνει, άσχετο αν σε διαπροσωπικές συζητήσεις τον έχει θάψει ασύστολα. Εντάξει, δεν είπαμε να θάβεις και τον προϊστάμενό σου σε όλον τον κόσμο, αλλά δεν μπορεί από εκεί που σε μένα τον περιγράφεις ως μηδενικό, σε άλλους να τον περιγράφεις ως ιδιαίτερα αξιόλογο στέλεχος... Μη πεις τίποτε βρε αδελφέ.
Τρίτον ιδρώνει και αγχώνεται. Είναι χαρακτηριστικό του γλύφτη αυτό, ειδικά όταν είναι παρόντες ανώτεροί του. Δεν μπορεί να κρύψει την λαχτάρα του να είναι αρεστός στην εξουσία. Αυτή η λαχτάρα μετατρέπεται σε κιλά ιδρώτα και σε αγωνιώδεις ερωτήσεις του τύπου "μείνατε ευχαριστημένος από την οργάνωση;". Ακόμα μια φάση που σου χαλάει την αισθητική.
Τέταρτον ο γλύφτης δεν έχει άποψη για τη δουλειά του. Αν είχε άποψη, θα συγκρουόταν με το αφεντικό του και αυτό είναι αντίθετο προς τη φύση του. Ότι είναι καλό για το αφεντικό είναι καλό και γι'αυτόν. Δεν πρόκειται να αντιδράσει σε τίποτα και δεν πρόκειται να διεκδικήσει τίποτα -άμεσα τουλάχιστον.
Πέμπτον και χειρότερο, πηγαίνει μπροστά. Αν είναι έστω και στοιχειωδώς ικανός, θα ανταμειφθεί για το γλύψιμό του. Μια μικρή ικανοποίηση για όσους πρέπει να υποστούν την παρουσία του -και ίσως την επαγγελματική άνοδό του, είναι ότι όλοι (εκτός από κάποιους λυκόφιλους που έχει -οι οποίοι αλλάζουν και ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων), ακόμα και αυτοί που τον έχουν προωθήσει, έχουν καταλάβει τι είναι.
3 σχόλια:
περιγραφεις αθλιο ατομο.
και φυσικα υπαρχει παντου καποιος που του μοιαζει
πλας αν είναι πιο εμπειρος από εσένα δε μεταδίδει καμία μα καμία γνώση.
Αλλά εγώ τους θαυμάζω.
@fight: δυστυχώς παντού και πάντα και για όσο υπάρχουν άνθρωποι -και δουλειές.
@κολοκύθι: ναι ρε γαμώτο και εγώ τους θαυμάζω, και τους ζηλεύω λίγο, είναι τόσο ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους.
Δημοσίευση σχολίου