Κάποιος να με κερνάει

Με έκπληξη ανακαλύπτω ότι πολλές γυναίκες σήμερα έχουν την απαίτηση να τους κερνάνε οι άντρες στα ραντεβού. Και κατ' αναλογία, πολλοί άντρες νιώθουν την υποχρέωση να κερνάνε. Ακόμα και για διακοπές έχω ακούσει την απαίτηση να πληρώνει ο άντρας τα εισιτήρια.

Για να ξεκαθαρίσω κάτι: το κέρασμα είναι κάτι ωραίο όταν γίνεται σαν κίνηση αβροφροσύνης. Ας πούμε στο πρώτο ραντεβού, και κάποιες άλλες φορές, είτε επειδή γιορτάζεις κάτι, είτε απλώς όταν θέλεις να ευχαριστήσεις τον άλλον γιατί τον εκτιμάς, τον αγαπάς κλπ.

Αλλά το κέρασμα ως μόνιμη υποχρέωση ενός άντρα απέναντι σε μια γυναίκα, πολύ απλά, δεν το καταλαβαίνω. Γιατί δηλαδή; Ειδικά αν βγάζετε και οι δύο τα ίδια τα ίδια λεφτά και αν το μέρος που θα πάτε είναι επιλογή και των δύο (δεν θέλει δηλαδή ο άλλος να σε πάει οπωσδήποτε σε ένα ακριβό εστιατόριο), ποιό ακριβώς είναι το νόημα; Το μόνιμο κέρασμα είναι ένα είδος πληρωμής, για ποιές υπηρεσίες αναρωτιέμαι;

Ένα επιχείρημα είναι ότι οι γυναίκες χαλάνε τόσα λεφτά σε κομμωτήρια και ινστιτούτα αισθητικής, οπότε με το κέρασμα αποκαθίσταται κάποια οικονομική ισορροπία. Καταρχάς ποιόν κοροϊδεύετε βρε κορίτσια; Θα πηγαίνατε στα κομμωτήρια και στα ινστιτούτα είτε υπήρχε αυτός ο άντρας είτε όχι, γιατί θέλετε να είστε όμορφες και περιποιημένες για τον ευατό σας πάνω από όλα (και για όλους τους υπόλοιπους άντρες βεβαίως βεβαίως). Επίσης, τώρα τελευταία οι άντρες χαλάνε πάνω κάτω τα ίδια λεφτά για την εμφάνισή τους, οπότε άκυρο το επιχείρημα.

Το άλλο ακόμα πιο ηλίθιο επιχείρημα έχει να κάνει με την εγκυμοσύνη... Ναι, το έχω ακούσει και αυτό. Εμείς μένουμε έγκυες και μεγαλώνουμε τα παιδιά, αυτοί πρέπει να πληρώσουν. Κοίτα, αν θες να βγάλεις λεφτά ως ανταμοιβή επειδή μένεις έγκυος, γίνε παρένθετη μητέρα. Επίσης αν ο άλλος δε βοηθάει στην ανατροφή των παιδιών σας, είναι πρώτον δικό σου λάθος που μένεις μαζί του, αλλά αν επιμένεις, τότε καλύτερα να σου δώσει λεφτά για baby-sitter και όχι να σου πληρώνει τις εξόδους και τις διακοπές.

Το άλλο, πιο ψυχολογικό επιχείρημα, πάει κάπως έτσι: αν νιώθεις αρκετά σίγουρη για τον ευατό σου ως γυναίκα, δέχεσαι τα κεράσματα. Όποια αρνείται να την κεράσουν το κάνει επειδή είναι ανασφαλής και νιώθει ότι "δεν αξίζει" να την κεράσει κάποιος. Εντάξει, το να αρνείσαι πεισματικά να σε κεράσει οποιοσδήποτε οτιδήποτε μπορεί να δείχνει μια ψυχαναγκαστική ανάγκη για επιβεβαίωση της ανεξαρτησίας σου. Αλλά το να δέχεσαι κάποιες φορές το κέρασμα, πόρρω απέχει από το να το απαιτείς σε μόνιμη βάση.

Και πρέπει να σκεφτούμε: θα δεχόμασταν να μας κερνάει συνέχεια μια γυναίκα φίλη μας; Μπορεί να το κάνει γιατί μας αγαπάει, ή γιατί έχει περισσότερα λεφτά από μας, αλλά δε θα μας ενοχλούσε από ένα σημείο και μετά; Εγώ ξέρω ότι μια φίλη μου, που με κερνούσε συνέχεια, μου είχε σπάσει τα νεύρα. Όντως είχε περισσότερα λεφτά από μένα, αλλά έλεος, μπορούσα να πληρώσω τον καφέ μου. Από ένα σημείο και μετά ένιωθα σαν τον φτωχό συγγενή και έτσι νιώθω και με τους άντρες που επιμένουν να με κερνάνε. Και πραγματικά αδυνατώ να δω την διαφορά.

Τέλος, υπάρχει το επιχείρημα ότι αν αρνείσαι τα κεράσματα, στερείς από τον άντρα την δυνατότητα να σου δείξει πόσο σε εκτιμάει και φυσικά, τον ευνουχίζεις (άντε πάλι με αυτόν τον φανταστικό ευνουχισμό). Και εδώ θα σταματήσω και θα ήθελα να ρωτήσω όσους άντρες διαβάζουν το μπλογκ (και τους τρεις σας!) να μου απαντήσουν, γιατί κερνάνε;; Επειδή "έτσι είθισται" ή επειδή πραγματικά θέλουν να ευχαριστήσουν τη συνοδό τους; Και νιώθουν πραγματικά ότι χάνουν τον ανδρισμό τους αν κάποια κοπέλα αρνηθεί ένα κέρασμα; Gentlemen, the floor is yours...