Berlin (ale)

Ομολογουμένως δεν είδα πολλές ταινίες στην Berlinale (μόνο τρεις), αλλά όταν είσαι σε μια ξένη πόλη, ακόμα κι αν έχει διεθνές Φεστιβάλ, ακόμα κι αν έχεις ξαναπάει, προτιμάς απλώς να τριγυρνάς παρά να τρέχεις πανικόβλητος από ταινία σε ταινία. Συν ότι ο καιρός ήταν καταπληκτικός και όλος ο κόσμος ήταν έξω για καφέ και βόλτα.

Πριν ξεκινήσω για την Berlinale, δύο πράγματα καινούρια (για μένα) στο Βερολίνο: Όλοι πηγαίνουν τα Σαββατοκύριακα έξω για brunch. Μην το παραλείψετε αν βρεθείτε εκεί Σ/Κ, σε πολλές καφετέριες έχει μπουφέ all you can eat με 8 ευρώ. Και είναι όλα πεντανόστιμα. Συν ότι την πέφτεις με τις ώρες εκεί και κανένας δε σε ενοχλεί. Το μόνο πρόβλημα είναι αν θα βρεις θέση. Πιο ωραίο μέρος για branch τα καφέ γύρω από την KollwitzPlatz.

Δεύτερο καινούριο πράγμα: απαγορεύεται πλέον το κάπνισμα παντού. Ακόμα και σε καφέ καταλήψεων (είναι δημοφιλείς και ωραίες οι καταλήψεις εκεί, όχι μίζερες και φοβικές σας τις δικές μας), όπως το Morgen Rot στην Kastanienallee, δεν καπνίζει κανείς. Αν θες να κόψεις το κάπνισμα, υπάρχει κάτι θετικό σε αυτό: σου αφαιρείται η επιλογή, οπότε σταματάς να βασανίζεσαι εσωτερικά σχετικά με το αν πρέπει/δεν πρέπει, αν θες/δε θες να καπνίσεις.

Κάτι που έχει μείνει ίδιο με την τελευταία φορά που πήγα –πριν τρία χρόνια- ήταν η AlexanderPlatz. Η πλατεία κόβεται στη μέση από τον υπέργειο σταθμό του S-Bahn. Η μισή (εκεί που είναι και η το περίφημο Fernsehturm) είναι συμπαθητική, στην υπόλοιπη μισή γίνονται ακόμα έργα, και εξακολουθεί να είναι ένα εγκαταλειμμένο, αχανές, κενό ερείπιο της αισθητικής του σοσιαλιστικού ρεαλισμόυ. Από όση ostalgie κι αν πάσχεις, ωραία δεν τη λες.

Πάμε στη Berlinale τώρα, ή μάλλον σε ότι πήρα εγώ χαμπάρι από την Berlinale. Οι ταινίες είναι διασκορπισμένες σε πολλά σινεμά σε όλο το Βερολίνο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν δημιουργείται συνωστισμός ούτε τεράστιες ουρές. Τα εισιτήρια βέβαια, βγαίνουν από ενιαίο ταμείο, αλλά προσέξτε αυτό: μπορείς να κλείσεις εισιτήρια μόνο για τις επόμενες τρεις ημέρες, και για όλες τις προβολές κρατούνται περίπου καμιά 50αριά εισιτήρια διαθέσιμα, τα οποία μπορείς να αγοράσεις πηγαίνοντας στο σινεμά μια ώρα περίπου πριν την έναρξη της ταινίας. Νομίζω ότι αυτό είναι μια πολύ καλή λύση, γιατί σχεδόν πάντα βρίσκεις θέση έστω και την τελευταία στιγμή, και δεν είναι ανάγκη να φτιάξεις κάποιο ιδιαίτερα μακροπρόθεσμο και περιοριστικό πρόγραμμα για τις ταινίες που θα δεις κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ (όπως πρέπει να κάνεις εδώ για τις Νύχτες Πρεμιέρας). Βέβαια, αν εφάρμοζόταν αυτό στην Αθήνα, ίσως να πήγαιναν ΟΛΟΙ την τελευταία ώρα πριν την ταινία, δεν ξέρω.

Το θέμα είναι ότι όλα κυλάνε χαλαρά και ήρεμα, χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία και υστερίες, παρόλο που πρόκειται για ένα πραγματικά μεγάλο διεθνές φεστιβάλ. Ακόμα και στο red carpet, έξω από το Berlinale Palast που είναι η «καρδιά» του Φεστιβάλ δε μαζεύεται πολύς κόσμος – γεγονός που νομίζω οφείλεται και σε μια σχετική αποστασιοποίηση των Γερμανών από μαζικές εκδηλώσεις λατρείας (τα τελευταία 60 χρόνια δηλαδή, αχέμ). ΄Ηταν αρκετά εύκολο να στηθείς εκεί και να περιμένεις να περάσουν οι σταρ, μια μέρα κάθισα για πέντε λεπτά και έπεσα στην είσοδο της Tilda Swindon. Βέβαια την ημέρα της Madonna δεν ξέρω τι γινόταν εκεί, αλλά δεν επιχείρησα και να πάω (η Blu σίγουρα θα την πετύχαινε, εδώ είδε τον Daniel Day Lewis τυχαία στην Αθήνα, τι να λέμε τώρα).

Καμία από τις ταινίες που είδα δεν ήταν κάτι το σπουδαίο, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν εορταστική, πολύ-πολιτισμική και τα σινεμά τα ίδια ήταν εκπληκτικά. Μου άρεσε πολύ το Kino International, στην Karl Marx Allee -στο πρώην Ανατολικό βεβαίως- μου θύμισε τα δικά μας Ράδιο Σίτυ (γκρεμίστηκε είναι τώρα σούπερ μάρκετ) και Μπροντγουαίη (έκλεισε, δεν ξέρω τι θα απογίνει), αμφότερα στην Πατησίων. Αλήθεια, σκοπεύουμε να γκρεμίσουμε όλα τα συνοικιακά σινεμά (ακόμα και τα μεγάλα και τα εικαστικά ενδιαφέροντα από αυτά, όπως τα προαναφερόμενα) και να τα κάνουμε multiplex; Δεν είμαι της άποψης με το γιασεμί στα θερινά σινεμά, αλλά κάτι ξέρουν οι Γερμανοί που κρατάνε και τα παλιά τους και όμορφα σκονισμένα σινεμά μαζί με τα καινούρια.

Μετακινήσεις

Ο Υπουργός Εσωτερικών είπε να αποφεύγουμε τις άσκοπες μετακινήσεις.
Λέω λοιπόν να μην πάω στη δουλειά μου.

A bigger HoL - but all roads lead to Rome

Ένα update του προηγούμενου ποστ: Κατόπιν και άλλου απειλητικού μηνύματος με καταγγελείες, η HoL έκοψε τη σύνδεσή μου... Αλλά την έκοψε τελείως, ακόμα και για τον Μάρτιο, που την είχα πληρώσει.

Τελος πάντων, η επιστήμη και εγώ προσωπικά, σηκώνουμε ψηλά τα χέρια. Ας είναι.

Δεν έχω internet λοιπόν, τι πιο τέλεια δικαιολογία για να μη γράψω τίποτα για κανά μήνα.

Αλήθεια όμως, δεν έχω, τώρα γράφω από τη δουλειά (μπρρρ...).

Φεύγω και ταξίδι, που να σας τα λέω.

Σας αφήνω προς το παρόν, με την επισήμανση ότι στο ΣΚΑΙ σήμερα (δηλαδή τις Παρασκευές, ώρα 00:15 - λίγο δυστυχία να είσαι αυτή την ημέρα και αυτή την ώρα σπίτι, αλλά δεν πειράζει) δείχνει το Ρώμη, που μου άρεσε πάααρα πολύ όταν το είχα δει σε DVD. Δεν είναι ακριβώς ντοκιμαντέρ, αλλά είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, όσον αφορά τα βασικά ιστορικά πρόσωπα (Καίσαρας, Βρούτος, Κικέρωνας, Κλεοπάτρα κλπ κλπ) καθώς και τα ήθη και τα έθιμα της εποχής (το ξέρω, I was there).

Όλοι οι πρωταγωνιστές είναι Βρετανοί*, εξού και η sexy προφορά και η φοβερή ηθοποιία. Highlight της σειράς η διαμάχη μεταξύ της Άτιας των Ιουλίων και της Σερβρίλιας των Ιουνίων, υπαρκτά πρόσωπα, αλλά δυστυχώς όχι τόσο σατανικές όσο απεικονίζονται στη σειρά. Όπως και να έχει, η σειρά είναι εκπληκτική, μαθαίνεις πράγματα για την μετατροπή της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας σε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έχει δράμα, πολιτική, sex, βία, τι άλλον να ζητήσει ο άνθρωπος.


*H σειρά είναι συμπαραγωγή BBC και ΗΒΟ.

Υ.Γ. Αν η σειρά έχει αρχίσει εδώ και κανά μήνα και τώρα τελειώνει, συγγνώμη. Μπορείτε πάντα να την νοικιάσετε σε DVD. Είπαμε, δεν έχω ιντερνετ (αυτό θα είναι η δικαιολογία μου για τα πάντα από εδώ καί πέρα).

A HoL in my heart

Όταν πριν από 2 χρόνια έτρεχα από μαγαζί σε μαγαζί κυνηγώντας το πιθανότατα τελευταίο κουτί στην Αθήνα με την υπερπροσφορά της Hellas on Line για γρήγορο internet, δεν φανταζόμουν τι με περίμενε… Συγκεκριμένα δε φανταζόμουν ότι τώρα θα προσπαθούσα εξίσου απεγνωσμένα να ξεφορτωθώ τη HοL.

Μη με ρωτήσετε για την ποιότητα της υπηρεσίας… δεν έχω ασχοληθεί με μετρήσεις, αλλά έχω την αίσθηση ότι ήταν ικανοποιητική η ταχύτητα. Το θέμα είναι η εξυπηρέτηση πελατών, ένας άγνωστος συνδυασμός λέξεων για πολλές εταιρίες στην Ελλάδα. Αλλά μόνο για το Δημόσιο ξέρουμε να γκρινιάζουμε. Τέλος πάντων, πίσω στην ιστορία μας...

Πέρσι τέτοια εποχή λοιπόν, έληγε η συνδρομή μου στη HoL και αφελώς πίστευα ήμουν ελεύθερη σα χελιδόνι να πετάξω σε πιο χλοερές εταιρίες. Αμ δε... Η συνδρομή μου είχε ως δια μαγείας ανανεωθεί αυτόματα για άλλο ένα χρόνο και φυσικά είχα χρεωθεί με το ποσο.

Μετά από 1000000 τηλέφωνα, 234877587326238746 ώρες αναμονής και την αποστολή ενός άκρως απειλητικού email (ξέρετε, θα σας καταγγείλω κλπ. - μόνο αυτό καταλαβαίνουν) εδέησαν να μου εξηγήσουν ότι για να μην ανανεωθεί η σύνδεσή σου, πρέπει 2 μήνες πριν (προσοχή 2 μήνες… όχι ένα μήνα…. όχι μια εβδομάδα) να έχεις κάνει αίτηση ότι επιθυμείς διακοπή. Αν περάσει αυτή η ημερομηνία, ανανεώνεται αυτόματα η σύνδεση. Ναι, ισχύει, ναι είναι γραμμένο στο συμβόλαιο. Όχι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν. Δεν ξεσυνδέεται αυτή η σύνδεση, δεν γίνεται, sorry, excusez nous.

ΟΚ, είμαι και ανοργάνωτη, ίσως θα έπρεπε να το είχα προσέξει, δέχτηκα στωικά τη μοίρα μου. Πλήρωσα μάλιστα και in advance όλη τη χρονιά για να έχω έκπτωση. Η HοL μου έστειλε αποδεικτικό ότι είχα εξοφλήσει. Εντάξει.

Λοιπόν, μέσα στη χρονιά αυτή με έχουν πάρει 4 φορές για να με ρωτήσουν γιατί δεν έχω πληρώσει. Μα, έχω πληρώσει. Μου έχετε στείλει εσείς οι ίδιοι (ηλίθιοι) το αποδεικτικό της εξόφλησης. Α, ναι; Εντάξει κυρία μου συγγνώμη δε θα σας ξαναενοχλήσουμε. Ένα μήνα μετά, η ίδια ιστορία. Ένα μήνα μετά, η ίδια ιστορία. Ένα μήνα μετά, η ίδια ιστορία.

Μετά από αυτή την επίδειξη ανικανότητας αποφάσισα μην ανανεώσω τη σύνδεσή μου. Μια φωνούλα μέσα μου μου έλεγε, άστο να πάει, που να μπλέκεις, που να τρέχεις τώρα. Θα έχεις HοL για πάντα, απλά αποδέξου το. Και αυτή φωνούλα είχε δίκαιο. Γιατί μαντέψτε τι; Παρόλο που φέτος ήμουν ένα καλό και οργανωμένο κορίτσι, και έστειλα το φαξ που ζητάω να μου διακόψουν την σύνδεση 2 μήνες πριν, το φαξ δεν πηγαίνει. That’s right, δεν φτάνει ποτέ στη HοL. Γιατί οι γραμμές είναι απασχολημένες. Δοκιμάστε αργότερα. Δοκιμάστε πάλι. Όχι δεν υπάρχει άλλο φαξ. Υπάρχει άλλο φαξ αλλά δε δουλεύει ούτε αυτό.

Ε λοιπόν και εγώ θα κρατήσω τη σύνδεσή μου. Και πολύ απλά δε θα τους πληρώσω ποτέ. Και όταν παίρνουν τηλέφωνο θα λέω μα σας έχω πληρώσει. Και θα λένε κι αυτοί εντάξει κυρία μου, συγγνώμη. Και θα ξαναπαίρνουν μετά. Και θα ξαναλέω τα ίδια. Και θα ζήσουμε μαζί για πάντα ευτυχισμένοι. Εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.