To σπίτι των ονείρων σου

Ψάχνω για σπίτι εδώ και 7-8 μήνες (με αυξομειούμενη ένταση, ομολογουμένως) και έχω φτάσει σε αδιέξοδο. Δεν υπάρχει τίποτα.

Ιστορίες που έχω ακόυσει για τρομερές αγορές όπως για τύπους που χρωστούσαν στο καζίνο και πουλησαν το σπίτι τους όσο-όσο, ή για την αχτύπητη ευκαιρία που βρήκε κάποιος στρίβοντας τυχαία σε ένα στενάκι, ή για το τιπ που έδωσε ο περιπτεράς για το καταπληκτικό ρετιρέ που πουλούσε πάμθηνα πάμπλουτη γιαγιά, δεν έχουν συμβεί ακόμα σε μένα.

Αντίθετα τα περισσότερα σπίτια που βρίσκω και ακριβά είναι και έλλατώματα έχουν. Το περίφημο σπίτι που μόλις πατήσεις το πόδι σου μέσα νιώθεις ότι "ναι, αυτό είναι" δε μου έχει τύχει ακόμα.

Και αυτός είναι και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο το να ψάχνεις σπίτι μοιάζει πολύ με το να σκέφτεσαι το γάμο. Δεν είναι τυχαίο, ότι για πολλούς σπίτι και γάμος πάνε μαζί.

Μια ζωή σου πιπιλάνε όλοι το μυαλό με το πόσο σημαντικό είναι, με το πόσο η ζωή σου θα αλλάξει αν το αποκτήσεις και με το πόσο προσεκτικά πρέπει να εξετάσεις όλους τους παράγοντες πριν κάνεις το μεγάλο βήμα.

Όταν (φυσικά με τέτοιες απαιτήσεις) δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις, αρχίζει να περνάει ο χρόνος -και να αυξάνεται το πρήξιμο, οπότε σου λένε πλέον τα αντίθετα:

• Τέλειο σπίτι δεν υπάρχει (τέλειος άντρας δεν υπάρχει).

• Έλα μωρέ, μια επένδυση είναι, δεν είναι για πάντα (μπορείς πάντα να πάρεις διαζύγιο)

• Αγόρασέ το να ξεμπερδεύεις, μην τα ψειρίζεις τώρα (παντρέψου παιδάκι μου να ησυχάσουμε).

• Ακόμα και αν δε σου πολυαρέσει, είναι πιο συμφέρον από το να μένεις σε νοίκι (δύσκολο πράγμα η αγαμία).

• Αν δυσκολευτείς πολύ με τη δόση θα σε βοηθήσουμε εμείς (θα σου κρατάμε τα παιδιά).

• Πάρε ένα τώρα και στη χειρότερη το νοικιάζεις (άστον να σου ρίξει και λίγο κέρατο).

Τελικά η μεγαλύτερη αλήθεια πρέπει να είναι κάτι που είχα ακούσει κάποτε για τα διδακτορικά: Τα τελειώνεις μόνο όταν τα έχεις πλέον σιχαθεί... Και μη με ρωτήσετε αν αυτό έχει κάποια αντιστοιχία με το γάμο!