Τετάρτη, Οκτωβρίου 01, 2008

but she's madonna...

Λοιπόν, πήγα κι εγώ στη Madonna. Οι παρατηρήσεις που θα κάνω είναι κυρίως κοινωνιολογικού περιεχομένου και κάπως σκόρπιες. Καταρχάς, έχω βαρεθεί αυτό που όλοι την θαυμάζουν επειδή είναι 50 και χοροπηδάει. Τι είναι, αθλήτρια είναι και πρέπει να την προσκυνάμε για τις σωματικές τις επιδόσεις; Όλοι κοιτάζουν με ένα μείγμα φρίκης και θαυμασμού τους υπεράνθρωπα τεντωμένoυς μύες της, που τέτοιους μόνο ο Bruce Lee είχε -ο οποίος έδερνε και κόσμο, for a living. Φαντάζομαι όλο αυτό το fascination έχει να κάνει με κάποιον προτεσταντικού τύπου θαυμασμό για την ατομική προσπάθεια και τη πειθαρχία, αλλά τι σχέση έχει αυτό με τη -έστω και καθαρά χορευτική- μουσική;

Δεύτερον έχω βαρεθεί να ακούω πόσο πλούσιο ήταν το show. Και εδώ πάλι από τον κόσμο μια παιδιάστικη αντίδραση: είχε και αυτοκίνητο, είχε και τροχόσπιτο, είχε και τσιγγάνους με βιολιά, άλλαξε τόσα κουστούμια, άρα τα άξιζε τα λεφτά της. Είχε πολύ πράγμα. Αν έβγαζε και ελέφαντα, και αρκούδα να κάνει τη Βουγιουκλάκη στον καθρέφτη, ακόμα πιο καλό θα ήταν. Και εμένα μου άρεσε το shοw, σκέφτηκα ότι θα μπορεί να το παίζει και στο Vegas όταν γίνει 60.

Τρίτη και τελευταία σκόρπια παρατήρηση: στην συναυλία αυτή πήγε κόσμος που δεν πηγαίνει ποτέ σε συναυλίες. Και φάνηκε από το πόσο σφιγμένοι, ακούνητοι και άφωνοι ήταν όλοι. Και μην ακούσω τώρα ότι ήταν καινούρια τραγούδια, το get into the groove και το express yourslelf τους έβαλε να τραγουδήσουν και οι άσχετοι που είχαν πάει ντυμένοι για βαφτίσια στην Ηλιούπολη, ούτε αυτά δεν ήξεραν. Που τους έδειχνε και τους στίχους σε γιγαντοθόνες, karaoke style. Πράγμα που δείχνει ότι οι περισσότεροι είχαν πάει εκεί απλά για δούνε το τσίρκο και να χάσκουν.

Θα μου πεις, ποιος φταίει, το Madonnaκι φταίει, αυτό πουλάει η γυναίκα. Δεν λέω όχι, επειδή όμως έχω διαβάσει σε συνέντευξή της ότι έχει επηρεαστεί πολύ ως προς τη θεατρικότητα των live της από τον Bowie, τον οποίο είχε δει στο Diamond Dogs Tour όταν ήταν έφηβη και ξετρελάθηκε, αυτό που περίμενα ήταν μια θεατρικότητα που να φτιάχνει ατμόσφαιρα και να εμπλουτίζει το mood των τραγουδιών, και όχι μια σκέτη επιδειξη χορευτικών και λοιπών ικανοτήτων.

Νομίζω ότι σε μερικά τραγούδια, όπως το Devil wouldn't recognize you, You must love me και το Give it to me, ή όταν έπαιξε σε rock εκτέλεση το Borderline και άλλα, το κατάφερε αυτό, δηλαδή κατάφερε να εγκαθιδρύσει κάποιου είδους ουσιαστική επαφή με το κοινό, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του show ήταν ψυχρό, μηχανιστικό και κάπως... απόμακρο.

4 σχόλια:

gogonutsss είπε...

I do , I do , I do!

nuntius είπε...

α) καλά, δεν νομίζω οτι χοροπηδάει μόνο λόγω καλής φυσικής κατάστασης και αυτοπειθαρχία. Καμιά κινέζικη βιταμινούλα ίσως??

β) το show ήταν όντως πλούσιο, αν όχι πάμπλουτο, αλλά και πάλι... Με το budget της madonna όλοι κάτι τέτοιο θα κάναμε! Περίμενα κάτι παραπάνω...

γ)βασικά το κοινό είχε κάτι περίεργο, που δεν έχω ξαναδεί σε συναυλία. Όλοι ψιλοχορεύανε ή τουλάχιστον λικνίζονταν συνέχεια. Μα συνέχεια. Απο την άλλη όμως ποτέ δεν φτάνανε στο peak του, ακόμα και με πασίγνωστα παλιά τραγούδια.

Το θέμα είναι, τελικά περάσαμε καλά το σαββατόβραδό μας? Αυτό έχει σημασία!

switchblade_sister είπε...

@gogo: Ι see that you do :)

@nuntius: καλά περάσαμε, αλλά δεν χορέψαμε!

Trilian είπε...

κριμα παντως αν και δεν ημουν εκει ακουσα πολυ κοσμο απογοητευμενο (συναυλιακο κοινο οχι ασχετους) για ολους τους παραπανω λογους που ανεφερες και στεναχωρηθηκα... τοσο καιρο την περιμεναμε και τελικα ψιλοανθρακας ο θησαυρος!!