Αφού υποτίθεται ότι ο κάθε πονεμένος κάνει την ψυχανάλυσή του στο μπλογκ του, ας πω και εγώ τον πόνο μου... Γιατί μισώ τους πάντες στη δουλειά μου; Δεν μισώ κάποιον συγκεκριμένο, απλά την όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Με ενοχλούν οι κοπέλες που στα 28 τους μιλάνε σαν 40αρες νοικοκυρές και το μόνο τους νέο είναι ότι ο Γιάννης γυρνάει αργά από τη δουλειά και ότι θέλουν να πάνε σε κάνα θέατρο βρε παιδί μου, αλλά που να βρουν καιρό με τα ψώνια και το μαγείρεμα.
Και οι άντρες ξέρεις ότι μεταξύ τους αναφέρονται σε εσένα ως μουνί ή γκομενάκι ή οτιδήποτε και μιλάνε μόνο για ποδόσφαιρο και παραπολιτικά και χαζά office politics, άντε χρηματιστήριο στην καλύτερη περίπτωση…
Και το άλλο που όλοι αγαπιόμαστε μεταξύ μας; Που κανένας δε λέει στα ίσια τη γνώμη του για τον άλλον; Που ο κάθε σιχαμένος κωλογλύφτης «είναι καλό παιδί»; Που όταν ειπωθεί κάποιο ανανεωτικό κουτσομπολιό ξέρεις ότι δεν είναι από την pure undiluted κακία που τόσο αγαπάς, αλλά ότι είναι πάλι office politics και ποιος συμπαθεί ποιόν και ο εχθρός του φίλου μου είναι και δικός μου εχθρός και τέτοια χαμερπή…
Και που κανείς δεν έχει άποψη για την δουλειά του, όλοι θέλουν απλά να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται και να πάνε σπίτι τους; Που ποτέ δε λένε όχι, όσο ηλίθιο/ ταπεινωτικό κι αν είναι αυτό που τους ζητάνε; Να μου πεις απογοητευμένοι και αυτοί, ίσως κάποιοι να θέλανε κάτι παραπάνω κάποτε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένα μάτσο δουλάκια χωρίς βούληση.
Γιατί οι άλλοι που λουφάρουν και ως εκ τούτου είναι μονίμως χαζοχαρούμενοι, οπότε τη σπάνε σε εσένα που δουλεύεις εκτοξεύοντας ηλίθιες ατάκες, όπως ότι ότι αγαπάνε τη δουλειά τους; Και εγώ αν ήταν ανύπαρκτη θα την αγαπούσα τρελά.
Όταν είπα σε κάποιον συνάδελφο ότι οι άνθρωποι στη δουλειά είναι απογοήτευση μου απάντησε: « Ο κόσμος όλος είναι μια απογοήτευση . Η δουλειά είναι μια μικρογραφία του κόσμου.»
4 σχόλια:
Βρε συνάδελφος μου είσαι?
Όλα τα λεφτά ο καταθλιπτικός συνάδερφος! Χαχαχα! :ο)
Λυπάμαι που είναι έτσι τα πράγματα στην δουλειά σου.
Αλλά σίγουρα υπάρχουν κι ενδιαφέρονται άτομα. Μπορείς να μιλάς με αυτούς και να αποφεύγεις ακόμα και να ακούς τις συνομιλίες των άλλων.
Πιστεύω θα σε βοηθήσει να ηρεμήσεις και να αποστασιοποιηθείς από την άσχημη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
@clueless: να χαρώ ή να λυπηθώ που είναι και αλλού έτσι;;
@maria: καλά θεός ο συνάδελφος, δε το συζητάω! προσπαθώ να μη δίνω σημασία στους ενοχλητικούς...
Η ρουτίνα κακό πράγμα! Κι εγώ που είναι δική μου η δουλειά, πολύ συχνά την απεχθάνομαι και θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Ευτυχώς δεν έχουμε office politics (τουλάχιστον δεν τα μαθαίνω κι αν υπάρχουν), ούτε άλλα πρατράγουδα, κι όμως συχνά με βαραίνει αφόρητα! Δυστυχώς δεν γίνεται, για τους περισσότερους από μας, να ζούμε χωρίς να δουλεύουμε ούτε να αλλάζουμε δουλειά κατά βούληση...
Δημοσίευση σχολίου