gender trouble

Λοιπόν, είμαι σε ένα δημοτικό ιατρικό κέντρο στη Μαδρίτη, όπου ένας κοινωνικός λειτουργός σημειώνει τα στοιχεία μου. Φαντάζομαι πως θα ήταν να υπήρχαν κοινωνικοί λειτουργοί στα ιατρικά κέντρα της Αθήνας. Επειδή η συγκεκριμένη υπηρεσία απευθύνεται σε μετανάστες (ας πούμε ότι υπάγομαι σε αυτή την κατηγορία) ο κοινωνικός λειοτρουργός που μου παίρνει τη συνέντευξη είναι ένας νεαρός Αφρικάνος. Όχι μαύρος Ισπανός, Αφρικάνος. Φαντάζομαι πως θα ήταν να υπήρχαν σε δημόσια ιατρεία στην Αθήνα μετανάστες κοινωνικοί λειτουργοί, για να κάνουν τους άλλους μετανάστες να νίωθουν πιο άνετα. Μπα, δεν μπορώ να το φανταστώ.

Αφου λοιπόν ο υπάλληλος μου εξηγεί ότι θα σημειώσει κάποια στοιχεία για μένα, αλλά να μην ανησυχώ είναι εμπιστευτικά, με ρωτάει ημερομηνία γέννησης (όχι δε σχολιάζει ότι δε μου φαίνεται ότι είμαι 34), ονοματεπώνυμο, το στυλό τρέχει πάνω στη φόρμα, ξαφνικά σε κάποια στιγμή μένει μετέωρο. Ο υπάλληλος μένει με το στυλό στο χέρι, σηκώνει το βλέμμα του, και όσο πιο ανέκφραστα μπορεί, με ρωτάει: "Φύλο;"

Επειδη αυτή η λέξη στα ισπανικά είναι sexo, για μια στιγμή δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα. Για αρκετές στιγμές μάλλον, γιατί και όταν κατάλαβα, δεν μπορούσα να συνειδοποιήσω ότι κάποιος με ρώτούσε εντελώς σοβαρά ποιό είναι το φύλο μου. Το κενό βλέμμα μου μάλλον ήταν ιδιαίτερα εκφραστικό, γιατί ο υπάλληλος διευκρίνισε, πάλι όσο πιο ουδέτερα μπορούσε: "'Αντρας ή γυναίκα;".

Μαλιστα. Τώρα που μου το σιγουρέψαμε, δεν ήξερα αν έπρεπε να παρεξηγηθώ, ή να χαρώ, που επιτέλους το όνειρό μου πραγματοποιήθηκε, και οι διαχωρισμοί μεταξύ των φύλων έχουν ξεπεραστεί σε τέτοιο βαθμό, που δεν υπάρχουν καν. Ή και να χαρώ που με περνάνε για άνδρα, αυτό, μη γελάσετε, είναι πηγή ικανοποίησης για αρκετές γυναίκες. Συνήθως βέβαια όταν αναφέρεται στις γνώσεις σου: π.χ. "έχεις τόσους δίσκους όσους και ένας άντρας", ή σε ικανότητες: "αλλάζεις λάστιχο σαν άντρας", "έχεις πλάκα, ούτε άντρας να ήσουνα". Οχι τόσο οταν αναφέρεται στην εξωτερική σου εμφάνιση.

"Γυναίκα;" απάντησα με αβέβαιη τρεμάμενη φωνή, παρακολουθώντας την αντίδραση του υπαλλήλου, και εξακόλουθώντας να πιστεύω ότι κάτι, κάπου, κάπως δεν είχα καταλάβει στην ερώτηση, και μπορεί να την είχα απαντήσει λάθος...  Είναι και το σύνδρομο της καλής μαθήτριας που με κατατρέχει. Ο υπάλληλος αφού έκανε τικ στο σωστό κουτάκι, και επειδή μάλλον το βλέμμα μου εξακολουθούσε να ειναι σχετικά κενό, ένιωσε την ανάγκη να μου εξηγήσει: "Ξέρεις το ρωτάμε, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι transgender"... Τι προχωρημένο σκέφτηκα. Και είναι όντως πολύ προχωρημένο, να κάτι άλλο που δε φανταζόμουν το ελληνικό κράτος θα είχε την ευαισθησία να εφαρμόσει.

Ομως, αν ήμουν στο παρελθόν άνδρας, που είχε ολοκληρώσει πλήρως χειρουργικά και ψυχολογικά την μεταβασή του στο άλλο φύλο, δε θα είχα αλλάξει και το ονομά μου, και την ταυτότητά μου, και άρα την αναφορά στο φύλο μου; Θα ήμουν επισήμως πλέον, και για κάθε συναλλαγή μου με το κράτος, γυναίκα. Ορίζω τον ευατό ως γυναίκα, αυτό είμαι, και αυτό το κουτάκι θέλω να τικάρω στη φόρμα. Αρα πάλι υπάρχει θέμα.

Ισπανοί κοινωνικοί λειτουργοι, αρχίστε να σημειώνετε και να σκεφτείτε αν το φύλο ορίζεται σταθερά, ή αν θα πρέπει να υπάρχει και κατηγορία in transition.Φαίνεται αστείο, αλλά δεν κάνω πλάκα. Στην Ισπανία, η κοινωνική ασφάλιση καλύπτει τις επεμβάσεις αλλαγής φύλου. Καταστάσεις που δυστυχώς θα αργήσουμε πολύ να δουμε στην Ελλάδα..