Απάντηση: δεν ξέρω, δεν πιστεύω ότι όλοι άντρες θέλουν τα ίδια πράγματα ούτως ή άλλως, αλλά βασικότερα: με εκνευρίζει η ερώτηση, και οι χιλιάδες απαντήσεις που δίνονται σε βιβλία αυτοβοήθειας, γυναικεία περιοδικά, ταινίες, μεσημεριανές εκπομπές και συζητήσεις με φίλους.
Πρέπει να είσαι αδιάφορη και σκληρή. Οχι, πρέπει να είσαι γλυκιά και υποχωρητική. Πρέπει να είσαι μια το ένα και μια το άλλο για τους τρελάνεις τελείως. Δεν πρέπει να τσακώνεσαι, στους άντρες δεν αρέσουν οι νευρικές γυναίκες. Πρέπει να είσαι διεκδικητική, οι άντρες γουστάρουν τις δυναμικές γυναίκες. Αλλά όχι τόσο ώστε να θίξεις τον ανδρισμό του. Να κάνεις την χαζή για να νιώθει ανωτερός σου. Μη σε περάσει και για βούρλο όμως. Να μην γκρινιάζεις. Αλλά να το λες αν κάτι σε ενοχλεί. Να είσαι ερωτική αλλά όχι λυσσάρα. Να μην το κάνεις αμέσως μαζί του, αλλά μην αργήσεις και πολύ και βαρεθεί να περιμένει. Να μην έχεις απαιτήσεις να είναι ωραίος, ούτε να έχει καλό σώμα, αυτό είναι επιφανειακό. Εσύ όμως, πρέπει να διατηρείσαι, μην αφεθείς. Αν σε κερατώσει, δεν πειράζει, αν τον κερατώσεις εσύ όμως, μαύρο φίδι που σ'εφαγε. Τελικά όμως "οι τσούλες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές".
Με λίγα λόγια, πάρτο αυγό και κούρευτο. Το ενοχλητικό σε όλα αυτά, είναι ότι η ευθύνη για το ξεκίνημα και τη διατήρηση της σχέσης, μετατίθεται τελικά, και αντίθετα με την κυριαρχη άποψη που θέλει τους άντρες να είναι οι αρχηγοί γενικώς, στις γυναίκες. Εμείς πρέπει να μάθουμε τι να κάνουμε για να αρέσουμε στους άντρες. Δεν υπάρχουν αντίστοιχα "πρέπει" και στερεότυπα για τους άντρες θα μου πείτε; Ναι, αλλά είναι πολύ λίγα, και συγκεκριμένα, έχουν να κάνουν κυρίως με το πως θα πηδηχτείς, όχι με το πως θα αρχίσεις και θα συνεχίσεις μια συντροφική σχέση, που είναι και μάλλον πιο σημαντικό, μακροπρόθεσμα, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδ..
Γιατί αυτό; Πρώτον εξαιτίας της αντίληψης, που θεωρώ εξίσου άδικη για γυναίκες και άντρες, ότι τους άντρες ενδιαφέρει μόνο το σεξ, ενώ τις γυναίκες η σχέση, ο γάμος και τα μωρά. Εξου και όλες οι στεροτυπικες αναπαραστάσεις σε ανέκδοτα, ταινίες κλπ. της γυναίκας που προσπαθεί να "τον τυλίξει" και του άντρα που προσπαθεί "να την ρίξει στο κρεβάτι". Υπάρχει κάποια αλήθεια πίσω από αυτά τα στερεότυπα; Κατά τη γνώμη μου, η αλήθεια είναι ότι ιστορικά και από τότε που υπάρχει ο θεσμός του γάμου, οι γυναίκες, εφόσον δεν είχαν καμία θεσμική ή οικονομική εξουσία και δεν μπορούσαν καν να δουλέψουν, φυσικά και αναζητούσαν τον γάμο, μιας και πραγματικά δεν υπήρχε άλλος τρόπος, όχι μόνο να έχουν κάποια κοινωνική υπόσταση, αλλά βασικά, να έχουν να φάνε! Υπάρχουν και κάποιες θεωρίες εξελικτικής ψυχολογίας για το ότι οι γυναίκες θέλουν κάποιον προστάτη για τα παιδιά τους, και οι άντρες θέλουν να μοιράσουν τον σπόρο τους, αλλά βασικά, και επιστημονικά, δεν έχουν αποδειχθεί ποτέ.
Οπως και να έχει, ζούμε σε μια κοινωνία, ευτυχώς, που μια γυναίκα μπορεί να ζήσει μια καλή ζωή, και χωρίς να παντρευτεί, αν αυτό θέλει, και δεν χρειάζεται ούτε οικονομικό τροφοδότη ούτε προστάτη. Παρόλα αυτά, εννοείται ότι συνήθειες και αντιλήψεις αιώνων, δεν άλλάζουν επειδή τα τελευταία 30 χρόνια, σε μια γωνιά του πλανήτη, οι γυναίκες της μεσαίας και ανώτερης τάξης έχουν κι άλλες επιλογές εκτός του γάμου. Μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα, θα συνεχίσουν να μας ζαλίζουν με όλα αυτά τα εκατομμύρια, καταπιεστικά, άδικα και αντιφατικά πράγματα που πρέπει να κάνουμε για να κρατήσουμε τον άντρα μας, και θεός φυλάξει, να μη μείνουμε μόνες ή ανύπαντρες.
2 σχόλια:
Κι εμείς οι άντρες πάντως αντίστοιχα πράγματα σκεφτόμαστε. Τι να θέλουν άραγε οι γυναίκες?
Μάλλον φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη:) Πέρα από την πλάκα όμως νομίζω ότι ο αριθμός των περιοδικών/ταινιών/βιβλίων κλπ που προσπαθεί μας πει τι θέλουν οι άντρες (για να μας ενημερώσουν και εμάς τις γυναίκες και να καταφέρουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΙΑ να παντρευτούμε/βρούμε γκόμενο) είναι, δεν ξέρω, εκατονταπλάσιος από τον αντίστοιχο αριθμό βιβλίων/περιοδικών κλπ που δίνουν συμβουλές στους άντρες για το πως να "κρατήσουν" μια γυναίκα.
Δημοσίευση σχολίου