Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη,

τώρα και στα Τρίκαλα!

Ναι, οι δουλειές πάνε καλά, και αφού από τα Τρίκαλα έχουμε ξεκινήσει (από κάπου πρέπει να αρχίσει κανείς), η διαδρομή θα είναι ανάποδη. Δηλαδή, για όσους δεν κατάλαβαν -και δεν τους αδικώ- πάω Λονδίνο.

Συναυλίες δε θα δω, έψαξα και δεν έχει τίποτα που να γνωρίζω. Δεν λέω ότι έχει παρακμάσει η μουσική σκηνή, μάλλον εγώ. Έχω παρακμάσει. Από όσα ονόματα είδα ότι παίζουν, μόνο τους Brian Jonestown Massacre γνώριζα, αλλά μην τρελαθούμε τώρα. Οι εποχές που έτρεχα να δω το κάθε ανθυπο-εναλλακτικό γκρουπούσκουλο έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και τέλος πάντων, πόσο αποτυχημένος πρέπει να είσαι για να σου φάνε τη δόξα οι Dandy Warhols; Δυστυχώς η Christina (Aguilera εννοείται) παίζει τη μέρα που φεύγω, οπότε θα τη χάσω.

Θα δω όμως στο θέατρο το A Moon for The Misbegotten με τον Kevin Spacey σε πρωταγωνιστικό ρόλο και θα σας πω εντυπώσεις. Η προηγούμενη φορά που είχα δει διάσημο στο θέατρο ήταν ο Bill Pullman -στο The Goat- ο οποίος ήταν δεν ήταν καθόλου ξενέρωτος όπως -ίσως- να φαίνεται στις ταινίες. Και φυσικά τον είχα δει στην Νέα Υόρκη, όχι για να δείτε πόσο ταξιδεμένη είμαι και πόσο ανεπανόρθωτα με έχει σημαδέψει η διαδρομή Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη, Τρίκαλα. Και μου το έλεγαν οι γονείς μου όταν ήμουν μικρή: παιδί μου, μη βλέπεις πολλή τηλεόραση, δεν κάνει.