Με ή χωρίς;

Το μεγαλύτερο δίλημμα που αντιμετωπίζει μια γυναίκα πριν βγει το βράδυ είναι το εξής: με τακούνι ή χωρίς;

Όταν η έξοδος είναι ανεπίσημη και χαλαρή, οι περισσότερες προτιμάν χαμηλό ή καθόλου τακούνι, που εδώ που τα λέμε είναι απείρως πιο άνετο. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν οι αδιόρθωτες κοκέτες, οι οποίες θα βάλουν τακούνι και για να πάνε στη λαϊκή, όπως η συγκάτοικος μου στη Γλασκώβη, η οποία επέμενε να αναφέρεται στις δεκάποντες πλατφόρμες που φορούσε στο σπίτι ως «παντόφλες».

Επίσης δίλημμα δεν τίθεται και για τα στρατευμένα αγοροκόριτσα, οι οποίες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: από τη μία αυτές που εννοείται πως θα βάλουν σπορτέξ με φούστα για να είναι τρέντι εναλλακτικές και όχι μικροαστές κυράτσες και από την άλλη αυτές που είναι ιδεολογικά εναντίον του τακουνιού ως σύμβολο τις γυναικείας καταπίεσης ανά τους αιώνες. Τείνω να ταυτίζομαι με τις τελευταίες: δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το γυναικείο ντύσιμο υπόκειται σε περισσότερους, πιο περίπλοκους και αυστηρότερους κανόνες από ότι το αντρικό (το ίδιο ισχύει και για το σώμα) και ότι αυτή η σφιχτότερη επιβολή ενδυματολογικών κανόνων στις γυναίκες -είτε αυτό είναι να ντύνονται συντηρητικά, είτε αυτό είναι να ντύνονται σέξι, δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά- αντικατοπτρίζει την υπάρχουσα κατανομή ισχύος υπέρ των ανδρών. Δεν μπορώ όμως και αυτή την ψυχαναγκαστική αναγωγή των προσωπικών επιλογών σε πολιτικό ζήτημα.

Κάποιες μπορεί να θέλουν να φοράνε τακούνια και να είναι και φεμινίστριες, ποιος είναι αυτός που θα τους επιβάλλει πως πρέπει να ντύνονται;

Αυτό λέω στον εαυτό μου όποτε σκέφτομαι αν πρέπει να φορέσω τακούνι ή όχι… Η αλήθεια είναι ότι δε διχάζομαι ιδεολογικά, το πρόβλημα είναι βασικά ότι πρέπει να επιλέξω μεταξύ του σέξι και του βολικού. Οι γάμπες είναι πιο ερωτικές πάνω σε τακούνια, αλλά τα τακούνια με κουράζουν. Γιατί όμως οι άνδρες μπορούν να είναι σέξι χωρίς να ξεβολευτούν; Και πάμε πάλι στα ιδεολογικά…