Lost

Όταν γυρνάς από τις διακοπές, πάντα έχεις χάσει κάτι. Μια αποτίμηση όσων χάθηκαν στις καλοκαιρινές διακοπές του 2007, μέχρι τώρα τουλάχιστον:

Χαμένα αντικείμενα

• Η αγαπημένη μου πετσέτα θαλάσσης, ήταν κοραλί, είχε πάνω τον γλυκύτατο Tigrou, την είχα αγοράσει από τη Disneyland στο Παρίσι και την είχα για 6 χρόνια. Ξεχάστηκε να στεγνώσει σε καρέκλα σε ταβέρνα της Φολεγάνδρου, όποιος βρει τον Tigrοu να τον προσέχει. Tigrou μου, σε αγαπούσα πολύ, αλλά είμαι αφηρημένη!
• Το cd με τα τελευταία πράγματα που είχα κατεβάσει από το soulseek, 15 folders με 20 τραγούδια το καθένα, ξέμεινε στο cd player του νοικιασμένου αυτοκινήτου, καλύτερα, έχει γίνει λίγο βραχνάς αυτό το τζάμπα. Ελπίζω να αρέσει στον επόμενο που θα νοικιάσει το αμάξι (για να αλλάξεις folder στο cd πατάς τα κουμπιά up/down, μου πήρε τρεις μέρες να το βρω).

• Ο φορτιστής του κινητού μου. Τον οποίο δεν έχασα τελικά, αλλά έτσι νόμιζα, οπότε μετράει. Έμεινα μια μέρα χωρίς κινητό, για να ανακαλύψω φυσικά μετά ότι παρά τον πανικό μου για τα άπειρα σημαντικά τηλέφωνα που είχα χάσει, κανείς δεν με είχε πάρει τηλέφωνο.

• Οι δρόμοι και οι προορισμοί. Ηθελημένα και αθέλητα.
  

Χαμένες ψευδαισθήσεις

• Ότι η πρώτη βουτιά κάθε μπάνιου θα σταματήσει να μου προκαλεί μίνι καρδιακό.

• Ότι θα υπάρξει κάποτε καράβι με το οποίο θα μπορείς να ταξιδεύεις σαν άνθρωπος. Δηλαδή σχετικά γρήγορα και σχετικά άνετα.

• Ότι κάποτε θα σταματήσει να χτίζεται η Σαντορίνη.