The past is not what it used to be

Το χρόνο πολλές φορές τον μετράς με ταινίες -και με τραγούδια. Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που έδινα Πανελλήνιες; Όσος έχει περάσει από τότε που βγήκε το Creep. Πότε ήμουν στην Γλασκώβη; Όταν βγήκε το Midnight Vultures. Το σύστημα λειτουργεί και αντίστροφα βέβαια, είναι θέμα τι σου έχει εντυπωθεί περισσότερο, τα γεγονότα της ζωής σου ή τα τραγούδια και οι ταινίες.

Με τις ταινίες ειδικά, υπάρχουν και διαβαθμίσεις στη μέτρηση του χρόνου: Πότε βγήκε η ταινία στο σινεμά, πότε στο βίντεο, πότε στην τηλεόραση; Παλιότερα ήταν αρκετά μεγάλα τα διαστήματα αυτά, περνούσε στάνταρ ένας χρόνος μέχρι να βγει η ταινία στο βίντεο και μπορεί 2-3 μέχρι να παιχτεί στην τηλεόραση. Θυμάμαι ότι συνειδητοποιήσαμε με τον τότε φίλο μου ότι είμασταν καιρό μαζί, όταν διαβάσαμε ότι θα παιχτεί στην τηλεόραση το L.A. Confidential. Κοιταχτήκαμε με τρόμο και δέος και ψελλίσαμε: αυτή τη ταινία την είχαμε δει στα πρώτα μας ραντεβού, και τώρα παίζεται στην τηλεόραση; Στην τηλεόραση παίζουν ΠΑΛΙΕΣ ταινίες. Τότε τουλάχιστον.

Μια σειρά από τέτοια τυφλά χτυπήματα της μοίρας με έκαναν να καταλάβω ότι έχω μεγαλώσει πια. Αλλά δε θα φανταζόμουν ποτέ, μα ποτέ, ότι θα έβγαινε τόσο σύντομα σε επανέκδοση ταινία που έχω δει, όχι στα μικράτα μου με γονείς, ούτε σε φάση άγουρης εφηβείας, αλλά εντελώς ενήλικας και συνειδητοποιημένη. Μιλάω φυσικά για το Νεκρό που παίζεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες.


Το σοκ είναι ακόμα φρέσκο και δεν μπορώ να το επεξεργαστώ, αλλά πείτε μου ότι οι διανομείς τρελάθηκαν, ότι θέλουν να εκμεταλλευτούν την επιτυχία του Johnny Depp με τους Πειρατές, πείτε μου ότι σήμερα οι ταινίες παλιώνουν γρηγορότερα, πείτε μου οτιδήποτε τελος πάντων εκτός από το ότι θα αρχίσουν από τώρα να βγαίνουν σε επανέκδοση ταινίες που είχα δει ως φοιτήτρια. Δεν είμαι ακόμα έτοιμη να νιώσω τόσο μεγάλη. Χριστέ μου, σε λίγο θα θεωρούνται oldies but goodies οι White Stripes και οι Strokes και θα τους προλογίζει ο Μαστοράκης στο Radio Gold. Ή αυτό έχει γίνει ήδη;