Είχα πάντα προβληματική σχέση με τη μόδα. Κοινώς ήμουν άσχετη. Πέραν τούτου, στόχος μου ήταν πάντα να περάσω όσο πιο απαρατήρητη γίνεται, οπότε προσπαθούσα να φοράω ότι πιο ουδέτερο και άχρωμο έβρισκα.
Πρόσφατα κατάλαβα ότι ο ασφαλέστερος τρόπος περάσεις απαρατήρητος είναι η μόδα. Όσο πιο μέσα στη μόδα είσαι, τόσο λιγότερο ξεχωρίζεις από το πλήθος. Και αν τυχόν και διαφέρεις, διαφέρεις μόνο ως μέλος μιας ομάδας, δηλαδή ως μέλος μιας ομοιότητας.
Είναι πολύ ενδιαφέρον, το πως πράγματα που είναι (ήταν) αισθητικά ή εικαστικά ουδέτερα αποκτούν σχεδόν ηθικές συνδηλώσεις, ανάλογα με το αν είναι στη μόδα. Π.χ. τα νυχάκια των ποδιών είναι 'απερποίητα' αν δεν είναι βαμμένα. Δεν είναι απλά άβαφτα, καταλαβαίνετε, πρόκειται για περίπτωση σχεδόν βρωμιάς. Τα κατσαρά (μη ισιωμένα) μαλλιά, είναι αχτένιστα, ή 'ethnic'. Δεν έχεις βαφτεί; Αποτελείς προσβολή για αυτούς που σε βλέπουν να κυκλοφορείς έτσι. Αν σέβεσαι τον εαυτό σου, ως γυναίκα, ως άνθρωπος, ως επαγγελματίας, πρέπει να έχεις ίσια μαλλιά, να είσαι βαμμένη, να φοράς τακούνια και έχεις κάνει πεντικιούρ/μανικιούρ. Και αναφέρομαι στα minimum της mainstream μόδας, δεν πάω καν στα ρούχα.
Αντίστοιχοι και χειρότεροι κανόνες ισχύουν για την alternative μόδα, εκεί βέβαια μπορείς να παίξεις λίγο παραπάνω με τα στυλ, αρκεί να το κάνεις με παιγνιώδη στόχο. Δηλαδή μπορείς να έχεις ειρωνικά τεράστια μπλε ελεκτρικ νύχια, ή να καλλιεργήσεις ένα ειρωνικό μουστάκι, να φοράς ένα ειρωνικό κολάν κλπ.
Το κρίμα είναι ότι βλέπεις ωραίες, ξεχωριστές κοπέλες, όσο μεγαλώνουν, να αφομοιώνουν μόδα και να γίνονται κλώνοι της εικόνας που έχουν εσωτερικεύσει για τη μοντέρνα μαμά/την κυρία/την καλλιτέχνη/το στέλεχος επιχειρήσεων/την γκόμενα/ κοκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου