Εξαιρετικά αφιερωμένο στη Brina ( ή life is hard and then you die ή http://www.labrinouka.blogspot.com/) : γιατί μας άφησες παιδί μου;
Θα επανέθλει βέβαια, αλλά μέσα σε αυτό το υπαρξιακό, αυτο-αναφορικό χάος που λέγεται blogging, είναι λογικό ένας blogger να αναρωτηθεί γιατί κάνει ό,τι κάνει.
Μου άρεσε που έκλεισε το blog χωρίς δραματικές ανακοινώσεις. Γι' αυτό είπα να κάνω εγώ μια δραματική ανακοίνωση, ως γνωστή drama queen.
Ξεκίνησα το blog παίρνοντας θάρρος από τη Brina. Και όταν έβλεπα ότι είχε περισσότερα profile views από μένα, ζήλευα λίγο. Και όταν πόσταρε κάτι, είχα ένα παραπάνω κίνητρο να ποστάρω κι εγώ. Πως το λένε να δεις; Δημιουργικός ανταγωνισμός; Σαν καθρέφτης ένα πράγμα. Με λίγη παραμόρφωση.
Πάνω απ΄όλα, έγραφε πολύ ωραία. Εις αναμονή του καινούριου της blog λοιπόν, ελπίζω να μην αργήσει πολύ...
5 σχόλια:
Σε πολλά που γράφεις βρήκα και δικά μου συναισθήματα το μπλόγκινγκ. Σε ευχαριστώ πολύ για το λινκ.
@άμμος: παρακαλώ, έτσι παρακολουθώ τον ανταγωνισμό πιο εύκολα:)
Ναι, καλά που δεν ειμαι drama queen! Και αυτό είμαι, και χαμένη στο αυτο-αναφορικό χάος είμαι! Μια από τις αφορμές για να το κλείσω το ρημάδι (εκτός από την έλλειψη ιντερνετ) ήταν το γεγονός ότι έγραφα μακράν χειρότερα από εσένα! I'm so vain? Σίγουρα θα επανέλθω όμως, σιγά μην αντέξω...
@brina: Να μην αντέξεις, γιατί ο ρυθμός των posts μου έχει πέσει κατακόρυφα!!
Οταν καποιοs μενει μονοs ,δεν ειναι απαρετιτο να νοιωθει και μονοs . ΓΙΝΕΤΑΙ .
Δημοσίευση σχολίου