ελληνικό υβρεολόγιο

Ξεσκονίζοντας κάποια λινκς για blogs που είχα αποθηκεύσει στους σελιδοδείκτες (Mozilla for ever), έπεσα πάνω σε αυτή τη συζήτηση.

Για όσους βαριούνται να μπουνε, να πω ότι ειναι μια λογομαχία μεταξύ κάποιων που υποστηρίζουν την έκθεση Destroy Athens και κάποιων άλλων που την κατακρίνουν. Προφανέστατα όλοι ανήκουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο στον κόσμο της τέχνης.
Και εκεί που νόμιζα ότι κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει σε βρισίδι τα κομματόσκυλα και τους δημοσιογράφους που γράφουν σχόλια στο press-gr, ήθρε το artattackgr να με διαψεύσει.
Πραγματικά σοκάρομαι από το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες βρίζουν ακριβώς όπως οι δημοσιογράφοι, που βρίζουν ακριβώς όπως οι φίλαθλοι.

Δηλαδή μιλάμε το χειρότερο που μπορεί να πει κάποιος για ένα άνδρα είναι ότι:
1. Είναι gay (ιουουουουουου)
2. Έχει γλύψει γυναίκα (άλλο σίχαμα από εκεί).

Για μια γυναίκα, το χειρότερο που μπορεί να ειπωθεί (φυσικά) είναι ότι έχει γαμηθεί (με διάφορους τρόπους και διάφορους ανθρώπους). Χριστέ μου... Πως μπορεί αλήθεια μια γυναίκα να κάνει τέτοια πράγματα; Δεν ντρέπεται; -σκέφτομαι. Και αν τα κάνει, πως μπορεί μετά να επιβιώσει κοινωνικά;

Α , ναι η άλλη κατηγορία ύβρεων είναι αυτή που λέγεται κάτι αντίστοιχο με τα παραπάνω, για συγγενικά σου πρόσωπα όμως...

Τόση πρωτοτυπία πια; Από τους καλλιτέχνες μας κιόλας; Αν δεν είναι αυτοί δημιουργικοί, ποιός θα είναι; Εγώ πάντως όχι, το δηλώνω αυτό.

Αναγνωρίζω ότι τα σχόλια για τις σεξουαλικές συνήθειες των άλλων έχουν μια αμεσότητα -και έναν ερωτισμό ίσως- αλλά ακόμα και το απλό "είσαι βλάκας", είναι πιο έξυπνο από αυτές τις χιλιοειπωμένες σεξιστικές σαχλαμάρες.