Τρίτη, Νοεμβρίου 20, 2007

Τα κοριτσάκια με τις κάρτες

Τα κοριτσάκια με τις κάρτες φτιάχνουν κάρτες. Είναι κάρτες διαπιστεύσεων και φτιάχνονται αρκετά απλά.
Έχεις μια λίστα με τα άτομα που θέλεις να διαπιστεύσεις. Μπορεί να έχεις μια βάση δεδομένων και μπορεί να έχεις και εκτυπωτή πλαστικών καρτών. Μπορεί όμως να έχεις ένα απλό αρχείο word, ένα πλαστικοποιητή και ένα ψαλίδι.
Αφού κατασκευάσεις την κάρτα πρέπει να την τρυπήσεις με ένα ειδικό διακορευτή και από την τρύπα να περάσεις το κορδονάκι. Μετά -προσοχή γιατί τα κορδονάκια μπλέκονται μεταξύ τους- πρέπει να μοιράσεις τις κάρτες που έφτιαξες με τα χεράκια σου στους διαπιστευμένους. Τους οποίους κυνηγάς για να πάρουν τις κάρτες τους και τους οποίους μετά σβήνεις από λίστες για να ξέρεις ότι έχουν πάρει τις κάρτες τους.
Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή βέβαια. Τα κοριτσάκια αυτά όμως δεν είναι και τόσο κοριτσάκια. Είναι κοντά στα 30, έχουν τελειώσει Πανεπιστήμιο, κάποιες έχουν και μεταπτυχιακό, οι περισσότερες έχουν εργασιακή εμπειρία και όλες έχουν περάσει ένα πολύ δύσκολο και αδιάβλητο διαγωνισμό για βρεθούν στις θέσεις που είναι.
Θέσεις που υποτίθεται ότι προορίζονται για 'στελέχη του δημοσίου τομέα'. Στελέχη που κόβουν κάρτες, που κοιμούνται σε άθλια ξενοδοχεία όταν χρειαστεί, που κλείνουν εισιτήρια για δημοσιογράφους, που ανοίγουν πόρτες στα συνέδρια, που κάνουν αποκλειστικά διεκπεραιωτική, χειρωνακτική και γραμματειακή εργασία, η οποία όπως προείπα δεν είναι ντροπή, αλλά σίγουρα δε χρειάζεται να έχεις βγάλει τα μάτια σου στο διάβασμα για να την κάνεις.
Κι όμως τα κοριτσάκια με τις κάρτες υπομένουν αγόγγυστα. Σαν καλά ρομποτάκια κάνουν τη δουλειά που τους έχει ανατεθεί γιατί 'το είπε ο διευθυντής' και 'αυτή είναι η δουλειά μας'. Αυτή είναι η δουλειά μας, φυσικά, αφού κανείς δε διαμαρτύρεται. Κάποιες μάλιστα είναι και αρκετά ευχαριστημένες με τα σημαντικά αυτά καθήκοντα. Σε κοιτάνε με τεράστια μάτια και αν απεργείς η μοναδική τους απορία είναι αν έχεις πάρει την άδεια του διευθυντή.
Μόνο μερικές οργισμένες ψαλιδιές στην κάρτα διαπίστευσης προδίδουν κάποια εσωτερική αναταραχή.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο. Πολύ εύστοχο ποστ.
Υπάρχουν κοριτσάκια με διδακτορικά που το μόνο που τους επιτρέπουν είναι να βγάζουν φωτοτυπίες. Όχι ότι αυτό δεν συμβαίνει και με μερικά αγοράκια - πιο σπάνια όμως.
Με τα σημερινά δεδομένα ανεργίας-μεγάλο και περίπλοκο θέμα- πολλά συνειδητοποιημένα "κοριτσάκια" είναι πολύ ευχαριστημένα εάν τους εμπιστευτούν το φτιάξιμο ενός καφέ. Το τέλος της φιλοδοξίας λόγω κούρασης; Συνειδητοποίηση του προβλήματος εύρεσης εργασίας; Αναγκαίο στάδιο για την επαγγελματική ανέλιξη; Αδυναμία διεκδίκησης; Πολλά τα ερωτήματα, λίγες οι απαντήσεις. Πάω να βγάλω μερικές φωτοτυπίες τώρα να στανιάρω. Σκέφτηκα πολύ κι έκαψα φλάντζα - το πολύ το ντεκαπάζ έκανε τη δουλειά του...
Dolly

Fight Back είπε...

ως προς το θεμα, ενταξει λυπουμαι μα ετσι παει μαλλον η κατασταση.

ως προς το υφος, σουπερ

Ανώνυμος είπε...

@dolly: πολύ σωστές οι απαντήσεις/ερωτήσεις που δίνεις... ίσως να είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας να είσαι ευχαριστημένος με ότι ηλιθιότητα σου πετάνε στα μούτρα να κάνεις.

@fight_back: άστα, το θέμα είναι κλάφτα. ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το ύφος!

Κολοκύθι είπε...

Δε μπορείς να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. (φαντάζομαι)

switchblade_sister είπε...

@κολοκύθι:ε, την αξιοπρέπεια σου καλό είναι να -νιώθεις ότι- την έχεις.

kabamaru είπε...

kai o allos pire ptuxio kai tilige souvlakia me auto ! sinevei i astikos mithos? pantws isoun eustoxi!

switchblade_sister είπε...

πολύ καλό αυτό kabamaru, που το θυμήθηκες... δεν υπήρχε και ένα σχετικό τραγούδι του κηλαηδόνη, κάτι με πτυχία και χαρτιά τουαλέτας, δε θυμάμαι ακριβώς; από τη ζωή βγαλμένα είναι όλα παιδί μου.