Τρίτη, Απριλίου 17, 2007

Βατράχια κι αράχνες γλυκιά μου

Η μόδα των chain posts πέρασε και χάθηκε, αλλά επειδή αυτό το blog δεν υποτάσσεται σε μόδες και trends (είναι ανυπότακτο και ανένταχτο, σαν το press-gr ένα πράγμα), επειδή το είχα γράψει (βλέπε δεν έχω ιδέες για καινούριο ποστ και βαριέμαι -αστειεύομαι φυσικά- ναι, αστειεύομαι), επειδή δεν μπορώ να λέω όχι και τέλος επειδή στενοχωρήθηκα που ο fightback έκανε Πάσχα στο χωριό του και όχι στην Ταϊλάνδη (αν και η Ταϊλάνδη θα μπορούσε να είναι το χωριό του), ιδού μια ιστοριούλα που μου είχε ζητήσει προ αμνημονεύτων χρόνων, με τις εξής λέξεις:

βάτραχος - πολεοδομία - ανάθεμα - εγκεφαλικό – απεξάρτηση


Το ανάθεμα της αλόγιστης οικοδόμησης στο Λεκανοπεδίο Αττικής είχε εξαφανίσει σχεδόν όλη την πανίδα από την πόλη των Αθηνών. Η έλλειψη πανίδας, και συγκεκριμένα βατράχων, παρολίγο να προκαλέσει εγκεφαλικό στον κ. Ευγένιο, ο οποίος στο πλαίσιο της θεραπείας του για απεξάρτηση από το αλκοόλ έπρεπε να καταναλώνει ημερησίως τουλάχιστον 15,6 κιλά φρέσκα, ωμά βατραχοπόδαρα. Αποφάσισε λοιπόν να φτιάξει σπίτι στο Βρωμοπούσι, όπου είχε ακούσει ότι τα βατράχια αφθονούσαν. Μετά κόπων και βασάνων κατάφερε να χτίσει το σπίτι των ονείρων του. Χωρίς αποτέλεσμα όμως, μια και η συχνή του επαφή με την πολεοδομία και τους δικηγόρους, συμβολαιογράφους, κατασκευαστές και λοιπούς παρατρεχάμενους της ανθούσας αγοράς ακινήτων, τον οδήγησε οριστικά και αμετάκλητα στη γλυκιά αγκαλιά του αλκοόλ. Και έζησε αυτός καλά και ο Τρισμέγιστος Βάτραχος του Βρωμοπουσίου ακόμα καλύτερα.

Κουάξ!

3 σχόλια:

Fight Back είπε...

τελειο?

Fight Back είπε...

αν και νομιζω οτι υπερεβαλλες λιγο με τα 15,6 κιλα ωμα βατραχοποδαρα. ενας θειος μου που το χε παθει χρειαζοταν μολις 8 κιλα

Ανώνυμος είπε...

Thanks fight!! Μάλλον ο θείος σου ήταν πιο ελαφριά περίπτωση από τον κ. Ευγένιο!