Όπως έγραψε και μια αθλητική εφημερίδα: «Τι έπαθαν όλοι οι κουλτουριάρηδες με τον Ζιντάν; Ένας τσαμπουκάς έγινε»
Ακριβώς. Δεν κατάλαβα γιατί ο Ζιντάν έγινε το σύμβολο της χαμένης αθωότητας του αθλητισμού ή της αντίδρασης στο κατεστημένο επειδή έδωσε μια κουτουλιά!!
Για να είμαι ξεκάθαρη, δεν το θεωρώ κάτι ιδιαίτερα κατακριτέο. Ανθρώπινο είναι. Αλλά όχι και να εκστασιαστώ κιόλας επειδή φόρτωσε ο Ζιντάν.
Ως ευέξαπτος άνθρωπος -μικρότερη βάραγα κι εγώ, αλλά μου είπαν ότι τα κοριτσάκια δε βαράνε- γνωρίζω ότι το να χάσεις την ψυχραιμία σου γίνεται σε χρόνο dt όταν κάποιος πατήσει το κουμπί σου. Και εκείνη τη στιγμή, χάνεις κάθε έλεγχο και δεν υπολογίζεις τίποτα, όχι λεφτά και υστεροφημία, ούτε την ίδια σου τη σωματική ακεραιότητα.
Σας το λέει γυναίκα που καυγαδίζει με τύπους που την πειράζουν στο δρόμο, μόνη της στα μαύρα μεσάνυχτα. Οπότε, συγγνώμη που δεν εντυπωσιάζομαι που ο Ζιντάν, γνωστός τσαντίλας, τσαντίστηκε για άλλη μια φορά, σε ένα απολύτως ελεγχόμενο περιβάλλον. Το αξιοθαύμαστο θα ήταν να διατηρούσε τη ψυχραιμία του.
Δεν θέλω να πω ότι εγώ είμαι μεγαλύτερος μάγκας από το Ζιντάν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όταν θυμώνεις δεν ελέγχεις καθόλου τις αντιδράσεις σου, δεν ξέρεις καν που βρίσκεσαι και μερικές φορές είναι πολύ ηδονικό να αφήνεσαι έρμαιο των ενστίκτων σου, αλλά: εκρήξεις τέτοιου τύπου δεν συνιστούν λελογισμένη αντίδραση, ούτε υποκινούνται από κάποια επεξεργασμένη ιδεολογία. Ήτοι: ο Ζιντάν είμαι σίγουρη ότι καμία όρεξη δεν είχε να αντιδράσει στην καταπίεση των απανταχού ιθυνόντων και του επαγγελματικού αθλητισμού. Απλώς θύμωσε και δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί. Σιγά τα ωά. Και όσοι βλέπουν κάτι παραπάνω σε αυτό, καλό θα είναι να κοιτάξουν να φτιάξουν τη ζωή τους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, γιατί μάλλον θέλουν να δώσουν κουτουλιές και δεν μπορούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου