Αυτοκίνητα + Επιθέσεις αυτοκτονίας = ???

Μερικές από τις αφίσες του ακροαριστερού/ αναρχικού /αντιεξουσιαστικού (κλπ. κλπ. κλπ.) χώρου που κοσμούν κατά καιρούς τους δρόμους της Αθήνας περιέχουν εύστοχα και καυστικά μηνύματα. Άλλες φορές πάλι, είναι εντελώς ανόητες. Όπως για παράδειγμα η αφίσα που παραθέτω πάνω (λίγο κομμένη, αλλά η ουσία είναι εκεί) την οποία φωτογράφησα στην Αχαρνών. Αφού τη διάβασα, ένα τεράστιο ερωτηματικό διαγράφηκε πάνω από το κεφάλι μου. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Τι σχέση έχουν τα αυτοκινητιστικά με τις επιθέσεις των ριζοσπαστών ισλαμιστών (αυτούς υποθέτω ότι εννοούσαν όταν γράφουν για εκατομμύρια Μουσουλμάνους είναι ικανοί να πεθάνουν);

Καταρχάς, νομίζω ότι μερικές φορές ο «χώρος» χάνει το χρόνο του, κάνοντας κήρυγμα στους πιστούς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι συγγραφείς της αφίσας υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι πρόθυμοι να πεθάνουν κάποιοι Μουσουλμάνοι. Από την εμπειρία μου νομίζω ότι οι περισσότεροι Έλληνες καταλαβαίνουν (ή νομίζουν πως καταλαβαίνουν) τις αιτίες των επιθέσεων αυτοκτονίας των Μουσουλμάνων.

Κατά δεύτερον, οι συγγραφείς συγκρίνουν δύο άσχετες καταστάσεις: Κάποιος Έλληνας που παίρνει το αμάξι του για να πάει διακοπές, δεν σκοπεύει να πεθάνει. Ενώ κάποιος Μουσουλμάνος που ζώνεται με εκρηκτικά, σκοπεύει να πεθάνει. Άρα στη μία περίπτωση έχουμε πρόθεση και στην άλλη όχι. Πέρα από το μείζον αυτό εννοιολογικό σφάλμα, να επισημάνω κιόλας τη διαχωριστική γραμμή Έλληνες-Μουσουλμάνοι που υιοθετεί η αφίσα. Υπάρχουν και Έλληνες που είναι Μουσουλμάνοι, μάλλον αυτό τους διέφυγε.

Τελευταίο και σημαντικότερο: η αφίσα προφανώς υπονοεί ότι σε αντίθεση με τους Έλληνες, οι Μουσουλμάνοι δεν οδηγούν αυτοκίνητα. Έχω επισκεφτεί δύο μουσουλμανικές χώρες, την Τουρκία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και σας διαβεβαιώνω ότι οι Μουσουλμάνοι ζουν σε πόλεις που μοιάζουν πολύ με την Αθήνα, έχουν δουλείες που μοιάζουν αρκετά με αυτές που έχουν οι Έλληνες και επίσης οδηγούν κατά κόρον αυτοκίνητα, μηχανές, τρίκυκλα και ό,τι μηχανοκίνητο φαντάζεστε. Και από ότι είχα δει στην ταινία «Θεϊκή Παρέμβαση» ακόμα και στην Παλαιστίνη, όπου οι Μουσουλμάνοι ζουν υπό ιδιαίτερα άσχημες συνθήκες, οδηγούν αυτοκίνητα (μάλιστα πολλές από τις σκηνές της ταινίας είναι επικεντρωμένες γύρω από την καθημερινή ταλαιπωρία που τραβάει ο πρωταγωνιστής όταν περνάει με το αυτοκίνητό του από τα σημεία ελέγχου των Ισραηλινών). Και είμαι σίγουρη ότι δυστυχώς (εκτός αν είναι τόσο μεγάλος ο Αλλάχ) και αυτοί πεθαίνουν στα αυτοκίνητά τους. Η υπόθεση ότι οι απανταχού Μουσουλμάνοι είναι τόσο εξαθλιωμένοι που δεν έχουν αυτοκίνητα ή τόσο εξωτικοί που καβαλάνε ακόμα καμήλες είναι αλαζονική, για να μην πω ρατσιστική. Πιστεύω ότι οι Μουσουλμάνοι δεν χρειάζονται την πατερναλιστική αγάπη κανενός, πόσο μάλλον ανθρώπων που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα τους.