Ξέρεις ότι είναι καλοκαίρι όταν...

• Είσαι στην παραλία και ψάχνεις όλη τη σκάλα των AM και των FM, ανεμίζοντας ταυτόχρονα το ραδιοφωνάκι με κυκλικές κινήσεις, για να βρεις που πιάνει ΝΕΤ στην περιοχή που διακοπεύεις και να καταφέρεις να ακούσεις Πετρίδη. Δύσκολη η προσπάθεια και γίνεσαι λίγο γραφικός και αντικοινωνικός για την παρέα σου, αλλά αν το καταφέρεις θα αναμοιφθείς: η εκπομπή το καλοκαίρι με ακουστικά στην παραλία είναι εμπειρία.

• Ακούς διάφορους ήχους με αυξημένη συχνότητα και ένταση: τα νερά που τρέχουν από τα λάστιχα και ξεπλένουν τα μπαλκόνια, το κρακ-κρακ των ζαριών στο τάβλι, τις συζητήσεις των γειτόνων, τις φωνές από παρέες που κάνουν πάρτι και γενικώς ότιδήποτε συμβαίνει στο αθάνατο ελληνικό ακάλυπτο.

• Έχεις πονόλαιμο και συνάχι από τον κλιματισμό...!

• Φοράς τα γυαλία ηλίου σου ακόμα και όταν είναι οκτώ η ώρα βράδυ. Σε βρίσκει η νύχτα με τα γυαλιά ηλίου ξεχασμένα στο κεφάλι...
  

• Πίνεις -ακόμα περισσότερες- μπίρες.

• Βάφεις τα νύχια των ποδιών σου (αυτό για τα κοριτσάκια -και τα αγοράκια που ακούνε glam-rock)

• Βρίσκεσαι αρκετά συχνά στο Λυκαβηττό, στο Θέατρο Βράχων και σε διάφορους ορεινούς συναυλιακούς χώρους. Παίρνεις μπουφανάκι γιατί φυσάει.

• Σινεμά πηγαίνεις σε ταινίες που το χειμώνα δεν θα τις έπαιρνες ούτε σε dvd. Και σε επανεκδόσεις "κλασσικών αριστουργημάτων" για να εξιλεωθείς για τις προηγούμενες ταινίες..

• Είσαι στην πλατεία Μαβίλη. Νομίζω ότι δεν έχω δει ποτέ αυτή την πλατεία χειμώνα. Ή με το φως του ηλίου.

• Στην τηλεόραση βλέπεις όλους τους γνωστούς ηθοποιούς 10 χρόνια νεότερους.
  

• Και είσαι στη μέση του καλοκαιριού όταν κάποιοι απαισιόδοξοι αρχίζουν να λένε "καλό χειμώνα"