Μου τη δίνει όταν γίνεται αυτό!!

Είμαι γκρινιάρης άνθρωπος και εν μέρει γι’ αυτό ξεκίνησα το blog, για να γκρινιάζω και δημοσίως. Τώρα τελευταία όμως έχω αναθεωρήσει το πόσο πραγματικά γκρινιάρα είμαι. Αυτό γιατί έχει τύχει και συναναστρέφομαι έναν άνθρωπο ο οποίος σε κάθε κουβέντα μας έχει ως μόνιμη επωδό: Δεν με ενδιαφέρει αυτό, σιχαίνομαι/ απεχθάνομαι το δείνα. Αναρωτιέμαι δύο πράγματα:

1. Τι τον ενδιαφέρει τελικά;

2. Γιατί νομίζει ότι ενδιαφέρει εμάς τι τον ενδιαφέρει;

Νομίζω ότι υπάρχει μια δόση ψώνιου στους ανθρώπους που έχουν την τάση να σου ανακοινώνουν τι τους αρέσει και τι δεν τους αρέσει χωρίς να τους έχεις ρωτήσει. Είναι σαν να θεωρούν τους εαυτούς τους και τη γνώμη τους ιδιαίτερα σημαντική. Μια φίλη μου λέει ότι το να δηλώνεις τόσο απερίφραστα τη θέση σου δείχνει ένα διανοητικό θάρρος. Ίσως, αλλά πιστεύω ότι είναι γενικώς της μόδας να είσαι μπλαζέ, οπότε δεν το θεωρώ και τόσο θαρραλέο.

Στην τελική ανάλυση αυτά που καλείσαι να υπερασπιστείς είναι αυτά που αγαπάς. Και όταν αδιαφορείς για τα πάντα, ή μισείς τα πάντα δεν ρισκάρεις τίποτα. Γιατί αυτός που αγαπάει κάτι είναι ευάλωτος στην αγάπη του αυτή. Αυτός που μόνο μισεί ή αδιαφορεί δεν έχει τίποτα να χάσει, τίποτα να εξηγήσει. Όποτε όλα είναι ευκολότερα.