Οι καινούριοι φίλοι είναι δύσκολοι. Και οι παλιοί φίλοι κάποτε ήταν καινούριοι, πως τους κάναμε παλιούς; Αλλά οι πρώτες ημέρες της φιλίας μας χάνονται στα βάθη του χρόνου και εξάλλου ήμασταν πολύ μικρότεροι τότε.
Και ενώ είσαι με την ολοκαίνουρια γυαλιστερή σου φίλη και όλα πάνε τέλεια, ξαφνικά έρχεται η ρήξη. Δεν είναι απαραίτητα διαφωνία ή λογομαχία, είναι όμως το σημείο καμπής, όπου βλέπεις ότι δεν είναι και τόσο φοβερή η καινούρια σου φίλη. Ούτε κι εσύ είσαι τόσο φοβερή για αυτήν. Μέσα σε μια στιγμή σε κουράζει τόσο αφόρητα. Ως εκ θαύματος συνειδητοποιείς τον άλλον για αυτό ακριβώς που είναι και για όλα αυτά τα άπειρα εκνευριστικά χαρακτηριστικά που έχει. Τότε όλα τα σκόρπια κομμάτια συνδέονται, ναι, αυτό που σε είχε πειράξει την άλλη φορά και το είχες ξεχάσει, δεν ήταν ιδέα σου. Ήταν ένα δείγμα κάποιου μεγαλύτερου πράγματος. Σαν σε αποκαλυπτήρια αγάλματος βλέπεις πως είναι και πως θα είναι ο άλλος. Και ξέρεις ότι αυτό δεν θα αλλάξει. Το θες ή δεν το θες λοιπόν;
Τότε εμένα με πιάνει πανικός, γιατί σκέφτομαι, πως δεν το είχα καταλάβει αυτό; Μου φαίνεται απαίσιος ο άλλος και απαίσια και εγώ που τον έκανα φίλο μου. Τώρα δεν ξέρω αν θέλω να είμαστε φίλοι. Τώρα μου φαίνονται όλα, οι εξομολογήσεις, οι βόλτες, τα ξενύχτια, όλα ένα τεράστιο λάθος. Όχι, δεν ξέρω ακόμα αν τον θέλω μαζί μου και αυτή η απρόσμενη αβεβαιότητα με θλίβει.
Μα είναι τόσο δύσκολοι οι καινούριοι φίλοι.
5 σχόλια:
Χμμ...
όλα τα καινούρια είναι δύσκολα, αλλά και συναρπαστικά!
Η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνουμε τόσο γινόμαστε πιό άκαμπτοι. Και σωματικά και ψυχικά. Είμαστε πιο συγκεκριμένοι με τα κριτήριά μας, ακρίβως επειδή έχουμε κάποια πείρα. Όμως όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους καινούριους φίλους, μπορεί να συμβεί και με τους παλιούς. Να πεις μια μέρα, ότι πω πω: πώς μπορώ να επικοινωνώ με αυτόν τον άνθρωπο, που ήταν τόσο καιρό φίλος!;
Βέβαια με τους παλιούς φίλους είσαι πιο συναισθηματικός. Έχετε ζήσει μάζι στιγμές που δεν ξεχνιούνται. Ο καινούριος φίλος δεν έχει αυτό το ατού.
Και για τις δύο περιπτώσεις νομίζω πάντως, ότι το σπουδαιότερο είναι να είσαι ανοιχτός στις διαφορετικότητες του άλλου. Και να συζητάς. Πολύ.
Αυτά!...
:ο)
Μαρία ωραία τα έγραψες!
Αν και είναι δύσκολες οι σχέσεις γενικά, μου φάνηκε πολύ απαισιόδοξο το ποστ αυτό.
@maria
Δίκιο έχεις! Η διαφορέτικότητα του άλλου είναι αυτό μας ελκύει και αυτό μας απωθεί ταυτόχρονα. Είναι λάθος να την απορρίπτεις, πρέπει κάπως να τη διαπραγματευτείς. Αλλά όπως λες, εκεί μάλλον έγκειται και το ενδιαφέρον των σχέσεων, θα ήταν λίγο βαρετά τα πράγματα αλλιώς.
@brina
Συγγνώμη για την απαισιοδοξία, ηθελα απλώς να αποτυπώσω τη στιγμή που νιώθεις έτοιμος να παρατήσεις τη σχέση σου με τον άλλον, γιατί σου φαίνεται τόσο ξένος. Εννοείται πως δεν είναι στάση ζωής, απλώς κάποιες δύσκολες στιγμές!
Πολύ βαριά θέματα πιάνεις εσύ καλοκαιριάτικα ... μάλλον θέλεις κι άλλες διακοπές ...
Speeking of friendships τελικά είναι τόσο δύσκολο να κάνεις καλούς φίλους όσο και να βρεις γκόμενα που να σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και να μη σκέφτεσαι την ώρα που είστε μαζί ότι χάνεις το fear factor στην νυοστή του επανάληψη ...
Κατά βάση συμφωνώ και συμμερίζομαι την όποια απαισιοδοξία σου ...
Για μένα φίλοι (και δεν το εννοώ με την φλου έννοια αλλά με την πραγματική) είναι αυτοί με τους οποίους μεγάλωσα όταν είχαμε ακόμα κοινή πραγματικότητα, που βίωναμε στο 90% τις ίδιες εμπειρίες και που χάρη σ' αυτούς έχτισα το χαρακτήρα και την προσωπικότητα που έχω σήμερα ... όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται αν είχα άλλους φίλους θα ήμουν τουλάχιστον κατά 50% διαφορετικός (να μην στερήσουμε το λιθαράκι από το οικογενεικό περιβάλλον) ...
Απο το τέλος του πανεπιστημίου και μετά το θεωρώ πολύ δύσκολο να κάνεις φιλίες αντίστοιχου συναισθηματικού και ποιοτικού βάθους (ευτυχώς όχι ακατόρθωτο) ...
Άσε που δεν έχεις και πολύ χρόνο να επενδύσεις σε νέες φιλίες ... Θυμάστε τι είχε πει η Audrey Hepburn (νομίζω στο Charade) ... "Δεν χωράνε άλλοι φίλοι στη ζωή μου εκτός αν κάποιος απο τους υπάρχοντες πεθάνει ή μεταναστεύσει"? Μακάβριο μεν αλλά ψιλο-ισχύει ...
Εξαιρέσεις βέβαια υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα αλλά ... για σκεφτήτε τον "φίλο" Χ και τον "φίλο" Ψ γιατί έχετε τόσο καιρό να τον πάρετε τηλέφωνο ... και ακόμα howcome και δεν σας έχεί πάρει εκείνος???
Σκεφτείτε επίσης πόσα και πόσα έχετε συγχωρέσει/παραβλέψει στους
πραγματικούς σας φίλους (και αντίστοιχα εκείνοι) και πως ξαναείστε μαζί ακόμα κι αν επέλθη (πρόσκαιρα) το τέλος ...
Δύσκολο να διαχωρίσεις την έννοια του φίλου απο του γνωστού που διατηρούμε στο mailing list για να στέλνουμε διάφορα funnies, βγαίνουμε μία φορά το τρίμηνο να κάνουμε catch-up (μόνο για το πρώτο χρόνο), μετά μιλάμε κάθε Χριστούγεννα και ονομαστική γιορτή (άντε και κανένα γεννέθλιο), κάθε φορά αναρωτιόμαστε αμφότεροι γιατί χαθήκαμε, δίνουμε υποσχέσεις για "επανασύνδεση" (γνωρίζοντας ότι δεεενννν...) και καταλήγουμε κάποια στιγμή στα 2-3 χρόνια της παραπάνω ρουτίνας να διαγράψουμε τηλέφωνα ανανεώνοντας την ατζέντα μας ...???
Δε νομίζω ... άσε που απο μία ηλικία και μετά οι φιλίες με το αντίθετο gender έχουν και ύποπτα συστατικά, οπότε by default δεν τίθεται θέμα φιλίας ...
Και να μην θίξω το θέμα της φίλίας με την/τον πρώην ... το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε ???
Ναι είναι δύσκολο να κάνεις νέους πραγματικούς φίλους ... αυτό που εφαρμόζω εγώ είναι να μην κάνω συμβιβασμούς στις όποιες νέες γνωριμίες ... αν μου κάνει ο άλλος το νοιώθω στην άυρα του και κοιτάω να περνάω καλά και όσο μπορώ και θέλω να χτίζω εμπειρίες μαζί του ... αλλιώς είμαι απλά ευγενικός στα πλαίσια της στοιχειώδους κοινονικότητας ...
Αυτά
Δημοσίευση σχολίου