Ας πούμε ότι κάποτε σας άρεσε κάποιος. Ας πούμε επίσης ότι είναι η περίπτωση που εσείς δεν του αρέσατε και τόσο πολύ. Το αν έχει γίνει κάτι η όχι είναι άνευ σημασίας, η ουσία είναι ότι σας άρεσε, είσασταν ερωτευμένοι και δεν υπήρξε η ανταπόκριση που επιθυμούσατε. Και το άλλο πρόσωπο γνώριζε τα αισθήματά σας.
Γιατί τα πρόσωπα αυτά υποθέτουν ότι επειδή κάποτε άρεσαν, θα αρέσουν και εις τον αιώνα τον άπαντα; Είναι απίστευτα ενοχλητικό να σε αντιμετωπίζουν σαν το αιώνιο θύμα, αλλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο νάρκισσοι που τους είναι αδιανόητο ότι δεν τους γουστάρει ο κόσμος ολοκληρός και πόσο μάλλον κάποιος που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον στο παρελθόν -όσο μακρινό κι αν είναι αυτό. Και ό,τι και να κάνεις χάνεις. Τους μιλάς; Νομίζουν ότι το κάνεις για να τους προσεγγίσεις. Δεν τους μιλάς; Το κάνεις επειδή έχεις πικαριστεί που σε απέρριψαν.
Πόσοι και πόσοι από αυτούς που μας έχουν αρέσει στο παρελθόν δεν αποδείχτηκαν στην πορεία κάτι πολύ λιγότερο από αυτό που είχαμε φανταστεί; Πόσους και πόσους τους βαριόμαστε πλέον και μας φαίνεται απίστευτο ότι κάποτε μας άρεσαν; Όχι, αυτό δεν το σκέφτονται οι συνωμοσιολόγοι νάρκισοι... Πάντα υπάρχει μια κρυφή ατζέντα πίσω από ότιδήποτε κάνεις και η ατζέντα αυτή είναι ότι ακόμα τον θέλεις σαν κολασμένη.
Πραγματικά δεν ήξερα να γελάσω ή να θυμώσω όταν τις προάλλες ήμουν σε παρέα, και κάποιος που μου άρεσε κάποτε, όταν τον ρώτησα τι έλεγε με μια φίλη μου (είχα ψιλοακούσει, έλεγε για γκόμενες) απάντησε με υπεράνω και νευρικό ύφος: τίποτα, τίποτα, άστο καλύτερα. Σημειωτέον ότι ο συγκεκριμένος, όχι μόνο μου έλεγε, αλλά με ζάλιζε κιόλας με τις λεπτομέρειες της ερωτικής του ζωής. Και ξαφνικά, από το πουθενά, έγινα η ζηλιάρα γκόμενα. Όχι, μην ακούσει τίποτα, γιατι θα κάνει σκηνή -και καλά. Η σκηνή είναι στην φαντασία του εκάστοτε νάρκισσου, και πολύ θα ήθελε να του την έκανα. Αλλά αφού δεν την κάνω, ας την φαντάζεται αυτός. Ας φέρεται ωσάν να ήταν αλήθεια.
Γιατί τα πρόσωπα αυτά υποθέτουν ότι επειδή κάποτε άρεσαν, θα αρέσουν και εις τον αιώνα τον άπαντα; Είναι απίστευτα ενοχλητικό να σε αντιμετωπίζουν σαν το αιώνιο θύμα, αλλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο νάρκισσοι που τους είναι αδιανόητο ότι δεν τους γουστάρει ο κόσμος ολοκληρός και πόσο μάλλον κάποιος που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον στο παρελθόν -όσο μακρινό κι αν είναι αυτό. Και ό,τι και να κάνεις χάνεις. Τους μιλάς; Νομίζουν ότι το κάνεις για να τους προσεγγίσεις. Δεν τους μιλάς; Το κάνεις επειδή έχεις πικαριστεί που σε απέρριψαν.
Πόσοι και πόσοι από αυτούς που μας έχουν αρέσει στο παρελθόν δεν αποδείχτηκαν στην πορεία κάτι πολύ λιγότερο από αυτό που είχαμε φανταστεί; Πόσους και πόσους τους βαριόμαστε πλέον και μας φαίνεται απίστευτο ότι κάποτε μας άρεσαν; Όχι, αυτό δεν το σκέφτονται οι συνωμοσιολόγοι νάρκισοι... Πάντα υπάρχει μια κρυφή ατζέντα πίσω από ότιδήποτε κάνεις και η ατζέντα αυτή είναι ότι ακόμα τον θέλεις σαν κολασμένη.
Πραγματικά δεν ήξερα να γελάσω ή να θυμώσω όταν τις προάλλες ήμουν σε παρέα, και κάποιος που μου άρεσε κάποτε, όταν τον ρώτησα τι έλεγε με μια φίλη μου (είχα ψιλοακούσει, έλεγε για γκόμενες) απάντησε με υπεράνω και νευρικό ύφος: τίποτα, τίποτα, άστο καλύτερα. Σημειωτέον ότι ο συγκεκριμένος, όχι μόνο μου έλεγε, αλλά με ζάλιζε κιόλας με τις λεπτομέρειες της ερωτικής του ζωής. Και ξαφνικά, από το πουθενά, έγινα η ζηλιάρα γκόμενα. Όχι, μην ακούσει τίποτα, γιατι θα κάνει σκηνή -και καλά. Η σκηνή είναι στην φαντασία του εκάστοτε νάρκισσου, και πολύ θα ήθελε να του την έκανα. Αλλά αφού δεν την κάνω, ας την φαντάζεται αυτός. Ας φέρεται ωσάν να ήταν αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου