Induction of Psychoneuroses by Conditioned Reflex Under Stress

My name is Harry Palmer, my name is Harry Palmer, my name is Harry Palmer …επαναλαμβάνει πυρετωδώς ο Michael Caine προκειμένου να αντισταθεί στην πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από κακούς κομμουνιστές στο ψυχροπολεμικό θρίλερ The IPCRESS File.

Πέρα από την ψυχροπολεμική και κάπως απλοϊκή πλοκή της, η ταινία παραμένει από τις καλύτερες κατασκοπικές ταινίες που έχουν γυριστεί, κυρίως χάρη στην ατμόσφαιρά της. Ευτυχώς το φιλμ δεν εμμένει σε κάποια αντικουμμουνιστική προπαγάνδα, αφού ουσιαστικά το μοναδικό ψυχροπολεμικό στοιχείο είναι ότι οι μερικοί από τους κακούς προέρχονται από το Σιδηρούν Παραπέτασμα (ο Αρχικακός μάλιστα είναι Αλβανός, οποία πρωτοτυπία!).

Εκτός από το εθιστικό score του John Barry και τις υποβλητικές γωνίες λήψης, η ταινία διαθέτει στον ρόλο του διοπτροφόρου γκουρμέ πράκτορα και τον πιο γοητευτικό Michael Caine που έχω δει στη ζωή μου. Καμία σχέση με James Bond, ο δικός μας πράκτορας προέρχεται από τη λαική τάξη, πηγαίνει στο σούπερ-μάρκετ σαν κανονικός άνθρωπος, ζει σε μια γκαρσονιέρα και η δουλειά του εναλλάσσεται μεταξύ της βαρετής συμπλήρωσης αναφορών σε δημόσια υπηρεσία και το ελάχιστα πιο συναρπαστικό κυνήγι των υπόπτων στους δρόμους του Λονδίνου. Τίποτα ιδιαίτερα glamorous λοιπόν, ο Harry Palmer τσαλακώνεται αρκετά στην ταινία αλλά καταφέρνει να αντιμετωπίζει τα πάντα με ψυχραιμία, εξυπνάδα, μια δόση αναίδειας και καλό γούστο -πάντα. Ο Michael Caine έχει ξαναϋπάρξει ωραίος (στο Alfie) έχει ξαναϋπάρξει σκληρός (στο Get Carter φυσικά) αλλά ποτέ τόσο τρωτά cool.