Δε με ενδιαφέρει τίποτα

Δε με ενδιαφέρει το blog, δεν με ενδιαφέρουν οι υποχρεώσεις μου στη δουλειά, δεν με ενδιαφέρει η δουλειά γενικότερα. Δε με ενδιαφέρει να γίνω κάτι…

Δεν θέλω να μάθω τίποτα, να ακούσω τίποτα, να διαφωνήσω με τίποτα, να συμφωνήσω με τίποτα.

Δεν θέλω να ξαναδώ ειδήσεις, να ξαναδιαβάσω εφημερίδα, να κατεβάσω καινούρια μουσική.

Δε με ενδιαφέρει να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους, να μάθω τι σκέφτονται οι άλλοι. Να ακούω με υπομονή όλες τις απόψεις. Να είμαι φιλική και συμπαθητική. Να ακούω βλακείες. Να ακούνε οι άλλοι βλακείες από μένα. Να πρέπει να μιλάω. Να μη μιλάω. Να λέω κάτι λάθος. Να λέω κάτι σωστό.

Να βλέπω κόσμο στα πλοία, κόσμο στις πλατείες, στο σούπερ-μαρκετ, κόσμος παντού. Μικροί και μεγάλοι, νέοι γέροι και παιδιά. Με τρίχες ή χωρίς. Πλούσιοι, φτωχοί, μικρομεσαίοι, οτιδήποτε, όλοι χάλια είναι, όμορφοι και άσχημοι. Μπαίνει ο κοιλαράς στο πλοίο χωρίς μπλούζα, γιατί; Γιατί να θέλω να βλέπω την κοιλιά του; Γιατί να βλέπω τα trendy χαϊμαλιά του δίπλα; Γιατί να περνάω από ολόκληρη πασαρέλα μεθυσμένων για να φτάσω σπίτι μου; Γιατί να ακούω τα σκυλάδικα που παίζουν στο αυτοκίνητο μπροστά στη διαπασών;

Γιατί να πρέπει να έχω καλές σχέσεις με τον προϊστάμενό μου; Με τους συναδέλφους μου; Γιατί δεν πρέπει να θυμώνω; Γιατί πρέπει να προσπαθώ να δω τα θετικά κάθε κατάστασης; Γιατί πρέπει να δικαιολογηθώ για το πώς νιώθω;

Γιατί να πρέπει να είμαι ευχαριστημένη με αυτά που έχω; Γιατί δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια; Γιατί δεν πρέπει να είμαι απαισιόδοξη; Επειδή ρίχνω τους άλλους; Και εμένα με ρίχνουν οι άλλοι.

Γιατί δεν πρέπει να μετανιώνω για τίποτα; Μετανιώνω για τα πάντα. Θέλω να μηρυκάσω στα λάθη του παρελθόντος. Θέλω να είμαι μίζερη. Θέλω να μη με ενδιαφέρει τίποτα στ'αλήθεια.