Μένω στην πλατεία Βικτωρίας. Στην πλατεία Βικτωρίας υπάρχουν πολλά μαγαζιά, Συγκεκριμένα καφετέριες και φαγάδικα, τίποτα το ιδιαίτερα συναρπαστικό δηλαδή.
Ούτε το διεφθαρμένο ή επικίνδυνο, μιλάω πάντα για πάνω στην πλατεία.
Όταν γυρίζω από την έξοδό μου, είναι συνήθως η ώρα που κλείνουν τα μαγαζιά, ή που έχουν μόλις κλείσει.
Μου αρέσει πολύ όταν βλέπω τις σκιές δύο κοριτσιών, μάλλον σερβιτόρες, που έχουν μείνει μόνες στην καφετέρια και μιλάνε με κλειστές τις πόρτες. Διακρίνω μόνο τα μαύρα προφίλ τους. Ή τα ζευγάρια που κάθονται στα άδεια τραπέζια. Ή την κυρία με στο αναπηρικό καροτσάκι, που πίνει την τελευταία της μπύρα, πάντα με έναν συνοδό.
Όσο κι αν με στενοχωρεί τα πρωινά η παρακμή της πλατείας, γεμάτη με γόπες, περιστέρια και καπάκια μπύρας, τόσο γλυκεία μου φαίνεται αυτή η τελευταία ευκαιρία για λύτρωση που δίνει κάθε βράδυ, την ώρα που κλείνουν τα μαγαζιά.
3 σχόλια:
Οι σκιες των 2 κοριτσιών μου θύμισαν λίγο Μοντιλιάνι. Nice pic sister!
Πλατεία Βικτωρίας! Η παλιά μου γειτονιά. Τότε που ήταν στην Χέϋδεν το Β΄ Γυμνάσιο! Άλλες εποχές τότε. Ασφαλείς, χωρίς νυχτερινούς κινδύνους. Εκεί που είναι ο ΟΤΕ ήταν το θέατρο της Κατερίνας! Άκουσα ότι τώρα δεν είναι και τόσο φρόνιμο να κυκλοφορείς νύχτα εκεί. Δεν το έχω επαληθεύσει. Ελπίζω να μην είναι αλήθεια.
heliotypon, ήξερες την πλατεία Βικτωρίας πριν χτιστεί ο ΟΤΕ; Το Β΄ Γυμνάσιο (εκεί που είναι η Βίλα Αμαλίας τώρα νομίζω); Εγώ γεννήθηκα εδώ και δεν τα θυμάμαι!!
Όσο για την ασφάλεια εντάξει, όλα σχετικά είναι...
Δημοσίευση σχολίου